Joseph murphy

D Ü Ş Ü N C E H A YATIN DA YA ŞLA NDI
Birkaç yıl önce Londra’daki eski bir arkadaşıma uğradım. Yakın 
bir zamanda seksen yaşına girmişti. Birçok kişi için bu sevinç 
kaynağıdır, ama ne yazık ki o böyle düşünmüyordu. Onu görün­
ce neye uğradığımı şaşırdım. Hem zayıf görünüyor hem de ken­
dini zayıf hissediyordu; hatta hasta gibiydi. Ancak doktor onun 
hiçbir tıbbi sorununun olmadığını söylüyordu.
“ Doktorlar geri zekalı.” diyordu. “Ben hastalığımın ne oldu­
ğunu biliyorum. Hayatın kendisi!”
Ona ne demek istediğini sordum.
“Hiç kimse beni istemiyor, kimsenin bana ihtiyacı yok.” 
diye bağırdı. “Neden olsun ki? Kimsenin işine yaramıyorum. 
Doğuyoruz, büyüyoruz. Yaşlanıyoruz ve ölüyoruz. Hikayenin 
sonu bu.”
Bir bakıma, hastalık konusundaki görüşünde haklı olduğu­
nu biliyordum. Hastaydı, ama hayat yüzünden değil, kendisinin 
hayata bakışı yüzünden... Gereksizlik ve değersizlik duygusu 
onu hasta ediyordu. Sadece yaşlanmayı bekliyordu, ondan sonra 
hiçbir beklentisi yoktu. Düşünce hayatında yaşlanmıştı ve bilin­
çaltı beklediği ve korktuğu her şeyi gerçek kılıyordu.
Y
a ş
, BİLGELİĞİN ŞAFAĞ IDIR
Ne yazık ki birçok kişi bu mutsuz adamla aynı zihinsel tutuma 
sahiptir. “Yaşlanma” adını verdikleri şeyden, sondan ve soyları­
nın tükenmesinden korkarlar. Bu, onların hayattan korktukları 
anlam ına gelir. Ancak hayat sonsuzdur. Yaş, yılların uçup git­
mesi değil, bilgeliğin şafağıdır.
Bilgelik, bilinçaltındaki büyük manevi güçlerin farkında ol­
mak ve mutlu, dolu dolu bir yaşam sürmek için bu güçleri nasıl
262

---

kullanacağını bilmektir. Altmış beş, yetmiş beş ya da seksen beş 
yaşın siz ve herkes için benzer bir son olduğu düşüncesini ak­
lınızdan çıkarın. Bu eskisinden çok daha parlak, üretken, faal, 
başarılı bir yaşamın başlangıcı da olabilir. Buna inanır ve bunu 
beklerseniz, bilinçaltınız gerçek olmasını sağlayacaktır.