Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
43 gildəyəm” bəhanəsi ilə evdə qalmamağa da başla- mışdı. Əsli-nəsli, kimliyi bilinməyən bu qadının tez- liklə oğlunu cənginə keçirib, imtiyazlar istəməyəcə- yinə, ata-anası ilə düşmən etməyəcəyinə kim zəma- nət verə bilərdi? Oğlu axı, niyə, nə səbəbə onun ar- zularını doğrultmadı, tüfeyli, zay çıxdı?!. İndi başa düşmüşdü ki, üç ay əvvəl gecələrin birində yatmağa hazırlaşarkən oğlu ona niyə belə su- al vermişdi: –Ata, nə üçün marixuananın satışına xaricdə icazə verirlər, bizdə yox... –Çünki, biz hər şeyin köpünə girənik. Onu ica- zə versələr, qalanlarına da iştəhamız artacaq. “Hə, elədir. Bu camaata azca şərait yaratdın, boş buraxdın nəzarətdən çıxırlar. Öz oğlum kimi”.., – Niyaz təəssüflə düşünürdü. Ciddi məsələ olduğun- dan müəssisədə narkotika məsələsinə xüsusi nəzarəti əməliyyatçı Bəkirə həvalə etmişdi. Zonda yüzlərlə narkotika istifadəçisi cəza çəkirdi. Onların min cür ağılagəlməz yola, fırıldağa əl atıb narkotika əldə et- məməsi üçün Bəkirə onlara olduqca məxfi, “azarla- rını öldürmək” qədərində narkotika satmağa icazə vermişdi. Rəisin və özünün razılığı olan bu “bazara” başqa heç bir kəsin girişməməsi, sərt cəzalarla təcili qarşısı alınması Bəkirə tapşırılmışdı. Kənardan narkotik maddələrin zona gətirilmə- məsi üçün məhkumlarla görüşə gələnlərin əynindəki 44 paltarları, (şübhə yaranarsa kənar otaqda kişiləri kişi, qadınları qadın nəzarətçilər paltarını da soyundu- rurdular) gətirdikləri əşyalar, ərzaqlar bircə-bircə hərtərəfli yoxlanılırdı. Nədəsə, kimdəsə mindəbir qram narkotika tapılsaydı, dərhal sənədləşdirilib mərkəzə məlumat çatdırılırdı... Görüş və sovqatdan qeyri zona uyuşdurucu dərmanları və narkotik maddələri bir də işçilər gətirə bilərdi. Əsasən də daim olmasa da, hərdənbir nəşə- lənməyi xoşlayan paqonlulardan şübhələnərdilər. Lakin Bəkir “oğru qaydaları” ilə sübut əldə etməmiş səsini çıxarmazdı. Nəzarətçidən və ya zabitdən nar- kotika alan məhkumu dəqiqləşdirən kimi həmin iş- çinin “torbasını” hazırlayıb özü qarışıq şəhərə yola salardı. Günlərin bir günü Bəkirə “işləyən” məhkum- lardan biri məlumat çatdırır ki, dəstə rəisi Orxan zo- na narkotika daşıyır. İşini ehtiyatlı gördüyündən hər gün yox, kefinə düşəndən düşənə gətirir. Bəkir Orxanın xasiyyətini bilirdi. Bilirdi ki, üs- tündə tutmasa, onun boynuna heç nə qoymaq müm- kün deyil. Səbrlə növbəti dəfə “mal” gətirəcəyini gözləmək, məlumat alan kimi yaxalamaq lazım idi. Bir neçə gün keçdi, xəbər gəldi ki, Orxan sabaha “mal” gətirməyə söz verib. Səhəri gün Bəkir işçiləri- nə Orxanı nəzarətə götürməyi, izləməyi tapşırdı. Otağının yanında güdükçü saxlanıldı. Amma, nə- 45 dənsə Orxan təxmin edilən “obyektə” yaxınlaşmırdı. Nahar fasiləsində onun çölə çıxıb maşınının qapısını açmasını eşitdi. Bəkir düşündü ki, çox güman, o, ma- şınından narkotikanı götürməyə gedib. İşçilərinə tez əmr verdi: “Orxan qayıdıb müəssisənin qapısından içəri girən kimi harasa getməyə imkan vermədən, Niyazın otağına gətirərsiniz”. Naharını saxlayıb, ağ- zındakı tikəsini çeynəyə-çeynəyə özü də Niyazın ota- ğına tələsdi. –Nə baş verib, Bəkir? – Niyaz onun qəfil gəli- şindən təəccübləndi. –İndi görəcəksiniz. Demişdim axı, sizə Orxan barədə. İndi gətirəcəklər, sizin yanınızda “şmon” edəcəyəm. Niyaz nəsə demək istəyirdi, qapı döyüldü: –Buyurun... Orxanla birgə əməliyyatçı Tofiq kabinetə daxil oldular. –Niyaz müəllim, siz çağırmısız məni? – Orxan həyəcanla soruşdu. –Mən dəvət etmişəm. Tofiq, sən çıx çöldə göz- lə. Tofiq çölə çıxıb qapını örtdü. –Eşidirəm cənab mayor, nə qulluğunuz? –Bax, elə Niyaz müəllim də bilsin. Ədliyyə ka- pitanı Mahmudlu Orxan, deyin görüm, çölə çıxıb 46 maşınınızdan nə götürdünüz? – Bəkir gözlərini onun gözlərinə dikdi. –Heç nə götürmədim. Qapının şüşəsi yadım- dan çıxıb aralı qalmışdı. Çıxdım ki, şüşəni kip bağla- yım. Havada meh var, işdən çıxanadək maşının içə- risinə qumlu toz dolmasın. –Demək, heç nə götürməmisiz. Zəhmət olma- sa, ciblərinizdə nə var, çıxarıın qoyun stolun üstü- nə... Orxan heyrətləndi: –Başa düşmədim, nəyə görə? Bəkir təmkinini pozmadı: –Çıxarın, deyəcəyəm... –Yaxşı, – o, ciblərindəki vəsiqəni, otağın, avto- mobilinin açarlarını, qəpikləri və bir xeyli pulu sto- lun üstünə tökdü. – Pulu qohumumdan borc götür- müşəm, axşam evə gedəndə maşının statorunu dü- zəltdirəcəyəm. Birdən fikirləşərsiz ki, burda qazan- mışam, dəstə rəisi kimdir çox pul da qazana.... –Başlama ağlamağa, – Niyaz dilləndi. –Bir xasiyyətnamə yazmağımız var, ona da dustağın gətirtdiyi pulun bir faizini verirsiniz. O biri kalonlardan üç dəfə az... –Bizi pul maraqlandırmır. Başqa nəyin var? – Bəkir gözlədiyini görməyib darıxdı. – Ayaqqabıları- nı, naskilərini də çıxar. Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|