Flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi), 2017 Güz, sayı: 24, s. 377-392



Yüklə 1,22 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə4/6
tarix17.11.2018
ölçüsü1,22 Mb.
#80820
1   2   3   4   5   6

“Ekofeminizm ve Dualizm Fikri” 

Seçil Mine TÜRK 



FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi), 2017 Güz, sayı: 24, s. 377-392 

 

383 

yönetmeye  dişiden  daha  yetenekli  olduğunu”  savunur  ve  “erkekle  kadın 

arasındaki üstünlük-aşağılık ilişkisinin sürekli olduğuna” işaret eder.

28

 

Aristoteles’ten  başlatılabilecek  bu  tarihsel  çizgiye  yakından 



bakıldığında  ekofeminizmin  farklı  biçimleriyle  birlikte  sunduğu  şeyin 

aslında patriarşi temelli bir mekanikçi felsefe eleştirisi olduğu savunulabilir. 

Westfall’ın  deyişiyle,  mekanikçi  felsefe  ya  da  mekanikçi  doğa  felsefesi, 

ortaya çıkışında Descartes’in (1596-1650) belirleyici bir etkiye sahip olduğu 

bir temayül olarak on yedinci yüzyılda somutlaşmış ve Descartes’ın dualizm 

temelli  düşünsel  modeli  ile  “Rönesans  natüralizmine  karşı  bir  tepki 

oluşmasını 

sağlayarak” 

doğa 

bilimlerinin 



“madde 

dünyası”na 

odaklanmasına  yol  açmıştır.

29

  Ancak  hemen  belirtilmesi  gerekir  ki  burada 



sorun; sadece madde dünyasına odaklanmak ya da o dünyayı bir tür kurucu 

nokta  olarak  kabul  etmek  değildir.  Dualizm  tartışması  açısından  kritik  bir 

önemi  haiz  bir  biçimde  asıl  mesele  maddi  ve  tinsel  olan  arasında  bir  tür 

kapanması imkansız mesafe inşa edilmesisidir.  

Gribbin’in altını çizdiği üzere,  “düşünüşünde mistik kuvvetlerden en 

ufak  bir  iz  kalmayacak  biçimde  sıyrılan  ve  hem  üzerinde  yaşadığımız 

dünyanın hem de bu dünyaya yerleşmiş maddi canlıların deney ve gözlemle 

tespit  edilebileceğimiz  yasalara  uyan  temel  fiziksel  varlıklar  olarak 

anlaşılabileceği konusunda ısrar eden”

30

 Descartes’ın düşünen şey ile uzamlı 



şeyi,  yani  Res  Cogitans  ile  Res  Extensa’yı  birbirine  zıtlıkları  üzerinden 

düşünen  tavrı  düşünce  ve  madde,  ruh  ve  beden  arasında  daha  sonra 

derinleştirilecek bir dizi karşıtlığın kapısını aralamış ve bu haliyle “modern 

bilimin fiziksel doğası”nın vücuda gelmesine katkıda bulunmuştur.

31

 

Descartes’ın  tarihsel  gelişim  süreci  içinde  modernitenin  farklı 



safhalarına  eklemlenerek  daha  belirgin  ve  sistematik  bir  hal  alacak  bir 

kesinlik,  dualizm  ve  hiyerarşi  örüntüsüne  işaret  eden  yaklaşımının  izleri; 

düşünürün  Metod  Üzerine  Konuşma’sında  (1637)  da  görülür.  Hall’ın 

zikrettiği üzere, “dualizmin en çarpıcı ve etkin örneği olarak düşünen şey ve 

uzamlı şey arasındaki ayrımı” sunan Descartes

32

 bu metin özelinde kendisi 



için  çizdiği  çerçeve  içinde  “apaçık  bilinmeyen  hiçbir  şeyi  doğru  kabul 

                                                           

28

 Aristoteles. Politika, çev. M. Tunçay, Remzi Kitabevi, İstanbul, 2006, s. 11-13, 26. 



29

 Richard S. Westfall, Modern Bilimin Oluşumu, çev. İ. H. Duru, Tübitak, Ankara, 2004, 

s. 35. 

30

 John Gribbin, Bilim Tarihi, çev. B. Gönülşen, Alfa, İstanbul, 2014, s. 132. 



31

 Richard S. Westfall, a.g.e, s. 35-36. Cottingham’a göre dualizm, “doğaları kökten bir 

biçimde karşıt olan iki ayrık tözün, zihnin (veya ‘düşünen töz’ün) ve bedenin  (veya 

‘uzamsal töz’ün) olduğuna dair Descartesçı düşünceye verilen standart bir etikettir.” 

Bkz.  John  Cottingham,  Descartes  Sözlüğü,  çev.  B.  Gözkan  vd.,  Doruk  Yayımcılık, 

Ankara, 2002, s. 118. 

32

  Roland  Hall,  “Dualism”,  The  Concise  Encyclopedia  of  Western  Philosophy  and 



Philosophers (ed. J. O. Urmson) içinde, Hawthorn Books, Inc., New York, 1960, s. 115. 


“Ekofeminizm ve Dualizm Fikri” 

Seçil Mine TÜRK 



FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi), 2017 Güz, sayı: 24, s. 377-392 

 

384 

etmemek,” “incelenen güçlükleri bölümlere ayırmak,” “en basit ve bilinmesi 

en  kolay  şeylerden  başlayarak,  tıpkı  basamak  basamak  bir  merdivenden 

çıkar  gibi,  azar  azar  en  mürekkeplerinin  bilgisine  kadar  yükselmek  için, 

hatta tabiatları gereğince birbiri ardınca sıralanmayan şeyler arasında bile 

bir  sıra  bulunduğunu  farz  ederek,  düşünceleri  bir  sıraya  göre  yürütmek”

33

 



gibi kuralların mevcut olduğunu vurgular.  

Descartes’ın  büyük  bir  dikkatle  belirlediği  bu  yol  haritası  yüzyıllar 

sonra  postmoderniteden  çokkültürlülüğe  uzanan  bir  hat  üzerinden  çeşitli 

eleştirilere  konu  olacaktır.  Tam  da  bu  minvalde  ekofeminizmin  kurucu 

varsayımlarından  birinin,  doğanın  ve  kadının  tahakküm  altına  alınma 

sürecini tarihsel bir dualizm inşasının uzantısı olarak görmek olduğu iddia 

edilebilir.  Bu  noktada  ekofeminist  perspektif,  Kartezyen  dünya  görüşüne 

yahut  modern  bilim  paradigmasına  eleştirel  yaklaşmak  eğilimindedir. 

Örneğin  Shiva  “indirgemeci  veya  mekanik  bir  paradigma  olarak  hakim 

modern bilim”i, “Batılı erkeğe ait” bir “patriyarkal proje” olarak ele alır. Bu 

proje  bağlamında  doğanın  “giderek  tecavüz  edilesi  bir  kadın  olarak 

görülmeye başladığı”nı iddia ederek kadının ve doğanın erkeğe boyun eğme 

sürecinin  meşrulaştırıldığını  savunur.

34

  Sturgeon  da  ekofeminist  teorinin 



“Batı  biliminin  ve  ideolojisinin  kalbinde  yer  alan  kültür/doğa  (şeklindeki) 

hiyerarşik dualizmin eleştirisi” ile olan hayati bağına değinir.

35

 Chakraborty 



ise  “Avrupa  bağlamında  aklın  ve  zihnin  erkekle,  duygu  ve  bedenin  ise 

kadınla özdeşleştirildiği”ne dikkat çekerek söz konusu eğilimin kolonyalizm 

ekseninde  yansımaları  olduğunu,  bu  bağlamda  sömürgecinin  akıl  ve  zihin, 

sömürülünenin ise duygu ve bedenle ilişkilendirildiği”ni ileri sürer.

36

 

Bir  yandan  ekolojinin  çevrecilikten  farklı  olarak



37

,  indirgemeciliği 

reddeden  bütünsel  bakış  açısı,  diğer  yandan  feminizmin  kurucu 

                                                           

33

 Descartes, Aklını İyi Kullanmak ve Bilimlerde Doğruyu Aramak İçin Metod Üzerine 



Konuşma, çev. M. Karasan, Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, Ankara, 1997, ss. 20-21. 

Descartes’ın  dualist  yaklaşımına  dair  bir  başka  örnek  olarak  Ruhun  İhtirasları’na 

(1649)  da  bakılabilir.  Descartes  burada  akıl  ve  beden  arasındaki  karşıtlığını 

konumlandırırken  “Bizde  aklımıza  aykırı  ne  görülürse,  hepsini  vücuda  yüklemek 

gerekir” değerlendirmesini yapar. Bkz. Descartes, Ruhun İhtirasları, çev. M. Karasan, 

Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, İstanbul, 1997, s. 41. 

34

 Vandana Shiva, a.g.e, s. 56, 59-60. 



35

  Noël  Sturgeon,  Ecofeminist  Natures:  Race,  Gender,  Feminist  Theory  and  Political 



Action, Routledge, London, 2016, s. 114. 

36

  Roma  Chakraborty,  “The  Deep  Ecology/Ecofeminism  Debate:  An  Enquiry  into 



Environmental Ethics”, Journal of Indian Council of Philosophical Research, vol. 32, no. 

1, 2015, s. 128. 

37

 

Zikredilen farklılık  söz konusu çalışmanın asli  konusunu oluşturmasa da burada 



kısaca şu söylenebilir: Çevrecilik, bir paradigma olarak modernitenin rasyonel insan 

tahayyülüne ve onun araçsal aklına yaptığı vurguyu esas alır. Bu yaklaşım çevrenin 

korunmasını salt insan faydası temelinde ele alır ve sistematik ve kapsamlı bir doğa 



Yüklə 1,22 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©www.genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə