71
“kupon özəlləşdirilməsi”, Litvada “sürətli özəlləşdirmə”, Monqolustan və
Rumıniyada “vətəndaş proqramları”, Polşada “kütləvi özəlləşdirmə”, Rusiyada
“vauçer özəlləşdirməsi” adı ilə tarixə düşdü. Azərbaycanda isə bu proqram “çek
özəlləşdirməsi” adlandırıldı. Ümumilikdə kütləvi özəlləşdirmə proqramları adı ilə
qruplaşdırılan belə proqramlar bir-birindən aşağıdakı əlamət sıraları üzrə fərqləndirilə
bilər:
a) proqramın məqsədinə görə,
b) onun reallaşdırılması üsulları və miqyasına görə,
c) reallaşdırma tempinə görə,
ç) proqramların daxili uyğunluğuna görə və
d) proqramların reallaşdırılması ilə əlaqədar risklərə görə.
Kütləvi özəlləşdirmə proqramları özündə bir neçə ümumi məqsədləri birləşdirə bilər:
siyasi məqsədlər (iqtisadi transformasiya prosesinə əhalinin geniş kütləsinin cəlbi),
sosial məqsədlər (səhmlərin bölgüsünün ədalətli forması), sistemli məqsədlər
(iqtisadiyyata bazar prinsiplərinin tətbiqi), səmərəliliyin yüksəldilməsi məqsədləri
(idarəetmənin və istehsalın modernləşdirilməsi). Çexiya-Slovakiyada həyata keçirilən
özəlləşdirmə proqramları qarşısına sistemli və siyasi, Rusiyada birinci növbədə
siyasi, sonra isə sistemli, Polşada səmərəliliyin yüksəldilməsi və sosial ədalətin
təmini, Qırğızıstanda sistem dəyişiklikləri məqsədlərini qoymuşdur. Azərbaycanda
özəlləşdirmə proqramlarının məqsədləri Rusiya ilə üst-üstə düşür.
Kütləvi özəlləşdirmə proqramları müxtəlif ölkələr üzrə özünəməxsus miqyaslara və
idarəetmə dərəcələrinə malik olub
16
. Digər proqramlarla müqayisədə Rusiyada
özəlləşdirmə proqramının əhatə dairəsi daha geniş olaraq, özündə Rusiyanın bütün
əhalisini və dövlət müəssisələrinin 80 faizini birləşdirib. Polşa modeli ondan xeyli
dərəcədə fərqlənərək daha məhdud dairədə reallaşdırılmış və dövlətin əsas
fondlarının 11 faizindən bir qədər çoxunu əhatə edib. Bu proqramın həyata
16
Səmədzadə Ş. Sahibkarlığın əsasları. Səh.96-98
72
keçirilməsində Polşa vətəndaşlarının 69 faizi iştirakçı olub. Bu proqramların
ortasında isə Çexiyada özəlləşdirmə modeli dayanır ki, o da dövlət fondlarının 25 və
ölkə əhalisinin 56 faizini əhatə edib. Azərbaycanda müvafiq surətdə dövlət
mülkiyyətinin 75,7 faizinin özəlləşdirilməsi nəzərdə tutulub ki, bu məqsədlə ölkənin
bütün vətəndaşlarına çeklər paylansa da, I özəlləşdirmə proqramının nəticəsi olaraq
əhalinin heç bir faizi də səhmdara çevrilə bilməyib.
Hər bir kütləvi özəlləşdirmə proqramlarında fəaliyyət ardıcıllığına görə müəyyən
özünəməxsus xüsusiyyətlər meydana çıxsa da, onların təbii olaraq ardıcıl fəaliyyətini
üç mərhələyə qruplaşdırmaq mümkündür. Belə təsnifat proqramların daxili
uyğunluğu əsasında aparılır. Belə ki, bütün proqramlar üzrə birinci mərhələdə vauçer,
çek, kupon və ya səhm hüququ barədə şəhadətnamə paylanmaqla dövlət
müəssisələrinin səhmlərinə süni tələbat yaradılır. İkinci mərhələdə özəlləşdirilən
müəssisələrlə vauçer sahibləri arasında vasitəçilik funksiyasını yerinə yetirən
investisiya
fondları
formalaşdırılır.
Üçüncü
mərhələdə
müəssisələrin
səhmləşdirilməsi, dəyərin qiymətləndirilməsi və kiçik emissiya prospektlərinin
buraxılış yolu ilə onların təklifi həyata keçirilir.
Bütün digər postsovet dövlətlərində olduğu kimi, suverenliyini bərpa edərək sistem
dəyişiklikləri yolu tutmuş müstəqil Azərbaycan Respublikasında özəlləşdirmənin
mənşəyi, mahiyyəti və praktikası, bir tərəfdən, Azərbaycan iqtisadiyyatının bir çox
onilliklər ərzində keçmiş ittifaqın vahid xalq təsərrüfat kompleksinin tərkibində
mərkəzləşdirilmiş planlı təsərrüfatın qanunauyğunluqları əsasında inkişafın
xüsusiyətlərindən doğmuş amillərlə, digər tərəfdən, dünya təsərrüfatında və
siyasətində cərəyan edən qlobal xarakterli proseslərin güclü təsiri və təyziqi altında
formalaşmış amillərlə şərtlənmişdir:
Dövlət əmlakının özəlləşdirilməsinin həyata keçirilməsi üçün aşağıdakı məsələlərin
həlli təmin edilmişdir:
a).Bazar sistemində iqtisadi münasibətləri tənzimləyən qanunlar və normativ aktların
hazırlanması və qəbul edilmişdir;
73
b).Bütün müəssisələrin, xüsusilə də keçid dövrünün və böhranın yaratdığı
çətinliklərlə əlaqədar fəaliyyəti tam və ya qismən dondurulmuş meəssisələrin
işləməsini, yenidən qurulmasını, fiziki və və mənəvi cəhətdən köhnəlmiş istehsal
güclərinin modernləşdirilməsini təmin etməklə özəlləşdirməyə hazırlamaq;
c)Özəlləşdirmə prosesinin həyata keçirilməsini təmin etməyə yardımçı olan
institutların (bank, maliyyə, fond birjaları, qiymətli kağışlar bazarı, fondlar və s.)
yaradılması, fond bazarında və investisiya prosesində bütün hüquqi və fiziki şəxslərin
sərbəst iştirakı;
d).İnvestisiya layihələrinin dövlət tərəfindən dəstəklənməsi və milli iqtisadiyyata
daxili və xarici sərmayənin cəlb edilməsi üçün stimullaşdırıcı tədbirlərin həyata
keçirilməsi;
e)Özəlləşdirmədə iştirak etmək üçün ölkə əhalisinə ilkin bərabər şəraitin yaradılması;
f)Xüsusi mülkiyyətçilərin hüquqlarının mühafizəsi sahəsində kompleks tədbirlərin
həyata keçirilməsi.
90-cı illərin əvvəllərində mülkiyyət, dövlətsizləşdirmə haqqında bir sıra
qanunvericilik aktları və sənədlər qəbul edilmişdirsə də, bu hüquqi aktlar mürəkkəb
və uzunmüddətli özəlləşdirmə prosesinin həyata keçirilməsi üçün kifayət etmirdi.
1992-ci ilin əvvəllərində Bakı şəhər İcra Hakimiyyəti aparatının strukturunda
“özəlləşdirmə və bələdiyyə mülkiyyəti” idarəsi yaradılmışdır.bu struktur bölmə Bakı
şəhərində bələdiyyə mülkiyyəti haqqında informasiya bazasının yaradılmasının
əsasını
qoymuş
və
bələdiyyə
mülkiyyətinin
dövlətsizləşdirilməsi
və
özəlləşdirilməsinə dair sənədlər paketi hazırlamışdır.
Deyilənlər nəzərə alınaraq 1992-ci ildə dövlət əmlakını idarə etmək və
özəlləşdirmə prosesinin həyata keçirilməsini təmin etmək məqsədilə Əmlak Məsələri
üzrə Dövlət Komitəsi yaradılmışdır.
1993-cü ilin yanvar ayının 7-də “Azərbaycan Respublikasında Dövlət mülkiyyətinin
özəlləşdirilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikasının qanunu qüvvəyə minmiş və
Dostları ilə paylaş: |