8
fakt istnienia postaci Jezusa w historii ludzkości
5
, a więc wiara w Jezusa jako Syna Bożego ma swoje
umocowanie w wiedzy o Jezusie jako człowieku. Warto zdać sobie z tego sprawę, że był Jezus i należy
zastanowić kim był, skoro wprowadził „tyle zamieszania” w historię świata. Po trzecie, korzystając
z wiedzy historycznej oraz po dokonaniu analizy teologicznej nauki w zmartwychwstanie Jezusa,
możemy dostrzec, iż to wydarzenie okazuje się o wiele bardziej prawdopodobnym, niż może się to
wydawać ludziom wątpiącym
6
, a jeśli Jezus faktycznie zmartwychwstał, to jakich jeszcze dowodów
potrzeba, aby uwierzyć w to, co mówił sam o sobie?
Można również uznać, że swego rodzaju objawieniem się Boga – oczywiście zniekształconym –
są sami wierzący, w których Bóg przez Ducha Świętego odbudowuje swój wizerunek oraz może przez
nich działać. Ten sposób objawienia jest najbardziej specyficzny, ponieważ może być najmocniejszym
i najsłabszym argumentem na rzecz Boga – człowiek uznający się za wierzącego może zarówno swoim
życiem pokazać charakter Boga jak i znieważyć Go, a tym samym zniechęcić innych do takiej (pobieżnej)
wiary. Tak rozumiane trzy drogi objawienia – w stworzeniu, w Słowie Bożym i przez ludzi wierzących –
znajdujemy w Psalmie 19, którego krótką analizę, dokonaną właśnie pod tym kątem, zamieszczam
poniżej w Tabeli 1.
Tabela 1. Trzy drogi poznania Boga w Psalmie 19
WERS
TREŚĆ
RODZAJ
OBJAWIENIA
CHARAKTERYSTYKA
1-7
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. Niebiosa
opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk
Jego. Dzień dniowi przekazuje wieść, a noc nocy podaje
wiadomość. Nie jest to mowa, nie są to słowa, nie
słychać ich głosu… A jednak po całej Ziemi rozbrzmiewa
ich dźwięk i do krańców świata dochodzą ich słowa…
Tam, na nich, Słońcu postawił namiot, a ono jak
oblubieniec wychodzi ze swej komnaty i biegnie do
drugiego końca, i nic nie ukryje się przed jego żarem.
OGÓLNE
„Nie jest to mowa, nie są to
słowa …” – stworzony świat
świadczy o Bogu, a nie święte
księgi
„Po całej Ziemi rozbrzmiewa ich
dźwięk” – ogólnie dostępne
8-11
Zakon Pana jest doskonały, pokrzepia duszę,
Świadectwo Pana jest wierne, uczy prostaczka
mądrości. Rozkazy Pana są słuszne, rozweselają serce,
przykazanie Pana jest jasne, oświeca oczy. Bojaźń Pana
jest czysta, ostoi się na zawsze, Wyroki Pana
są prawdziwe, a zarazem sprawiedliwe. Są bardziej
pożądane niż złoto, nawet najszczersze, i słodsze niż
miód, nawet najwyborniejszy.
SZCZEGÓŁOWE
(SPISANE)
Objawienie to składa się ze słów
Boga, Jego rad i pouczeń.
Przyrównane jest do Słońca,
które oświeca oczy.
12-15
Również Twój sługa oświecił się nimi, Wielka jest
nagroda dla tych, którzy ich strzegą. Uchybienia – któż
znać może? Ukryte błędy odpuść mi! Także od
zuchwałych ustrzeż sługę swego, aby nie panowali nade
mną! Wtedy będę doskonały i wolny od wszelkiego
grzechu. Niech znajdą upodobanie słowa ust moich
i myśli serca mego u Ciebie, Panie, Opoko moja
i Odkupicielu mój!
SZCZEGÓŁOWE
(ŻYWE)
Człowiek
wierzący
zostaje
oświecony Słowem Bożym,
niczym Słońcem. To prowadzi
go
do
skruchy.
Prosi
o
wybaczenie
grzechów
i ochronę przed bezbożnymi.
Wtedy może myślami i słowami
uwielbić Boga – tym samym
objawić Go.
5
Patrz: Dowody istnienia Jezusa jako postaci historycznej.
6
Patrz: Dowody poszlakowe na zmartwychwstanie Jezusa.
9
JAK POWSTAŁ WSZECHŚWIAT I JAK POWSTAŁO ŻYCIE?
Skąd jesteśmy? To jedno z najbardziej podstawowych pytań filozoficznych. Filozofii jednak nie
należy tu jedynie rozumieć jako systemu wiedzy rozumowej wytworzonej na przestrzeni wieków przez
wielkich myślicieli (chociaż również), ale pytanie to było zapewne jednym z bodźców tworzących
rozmaite religie i teologie. Poza tym jest to jedno z pytań, jakie stawiamy jako dzieci wchodząc w świat
racjonalnego myślenia – nagle oczywistość istnienia przestaje być tak oczywista i zaczynamy się
zastanawiać, skoro jesteśmy, to jak to się właściwie stało? Owo pytanie ma również odzwierciedlenie
we współczesnej nauce i można byłoby je – zgodnie z tematem – podzielić na dwie dziedziny:
kosmogonia (
Jak powstał wszechświat?) oraz
biogeneza (
Jak powstało życie?). Poniższe opracowanie
pozwoli w bardzo ogólnym ujęciu przedstawić obecny stan wiedzy w tych dziedzinach oraz ukazać
wiarę w biblijnego Stwórcę, jako nieirracjonalną – to znaczy, że można wierzyć w kreacjonistyczną
koncepcję wszechświata pozostając przy tym racjonalnie myślącym człowiekiem.
Współcześnie, jedną z najbardziej popularnych teorii powstania wszechświata jest Teoria
Wielkiego Wybuchu (ang.
Big Bang Theory). Od razu należy zaznaczyć, iż nie do końcu chodzi tu
o wybuch, a nazwa została przypisana tej teorii początkowo przez Freda Hoyle’a, który w dość trywialny
sposób chciał przyrównać ją do ówcześnie panującego przekonania o wieczności i niezmienności
wszechświata.
Podstawę teorii stanowiło odkrycie amerykańskiego astronoma Vesto Sliphera, który w 1912
r. zaobserwował, iż najbliższe galaktyki oddalają się od nas (tzw. przesunięcie galaktyk ku czerwieni).
W 1922 r. Aleksander Friedmann zasugerował, iż to oznacza, że wszechświat się rozszerza, natomiast
w 1927 r. belgijski astronom Georges Lemaître stworzył pierwszą Teorię Wielkiego Wybuchu.
Stwierdził on, że Skoro wszechświat się rozszerza, to gdybyśmy cofnęli się w czasie dotarlibyśmy do
miejsca, gdzie wszechświat skoncentrowany był w jednym punkcie o bardzo wysokiej temperaturze
i gęstości, co nazwano osobliwością (cała materia i energia w jednym punkcie).
Wielki Wybuch to moment, w którym wszechświat z jednego punktu zaczął rozszerzać się
w czasie i przestrzeni, tworząc powoli – przez 13
miliardów lat – miliony galaktyk, gwiazd, planet itd.
Teoria Wielkiego Wybuchu przeciwstawiła się
wcześniejszemu poglądowi, że wszechświat istniał od
zawsze. Dlatego też można powiedzieć, iż Teoria
Wielkiego Wybuchu (o ile jest prawdziwa) potwierdza
biblijną
relację
o
stworzeniu
wszechświata:
„Na początku stworzył Bóg niebo i Ziemię” (Rdz 1,1).
Czy tak było – trudno stwierdzić. Biblia – jako że nie
jest podręcznikiem astrofizyki – nie zawiera
dokładnego (a tym bardziej naukowego) opisu
stworzenia. Stwierdza, że Bóg stworzył wszystko,
co istnieje (Rdz 1,1; Wj 20,11; J 1,1-3; Hbr 11,3).
Być może za jakiś czas nauka przedstawi inną
hipotezę, która jeśli zostanie poparta dowodami
zostanie uznana za kolejną teorię kosmogoniczną.
Czy Teoria Wielkiego Wybuchu stoi w sprzeczności z Biblią? Fundamentaliści biblijni stwierdzą, że tak,
natomiast ci, którzy próbują połączyć wiarę i odkrycia naukowe stwierdzą, że nie. Biblijny opis
z Rdz 1-2 nie dotyka w ogóle kwestii wszechświata, a gwiazdy, Księżyc i Słońce, o których czytamy
w Rdz 1,14-17 (czwarty dzień stworzenia) są ukazane jako te, które „Bóg uczynił na sklepieniu”,
a nie, które w ogóle uczynił. To oznaczałoby, że Rdz 1,14-17 nie mówi o stworzeniu ciał niebieskich,
ale o ich uwidocznieniu dla obserwatora ziemskiego (ponieważ początkowo Ziemię pokrywała
OSOBLIWOŚĆ
GALAKTYKI – OBECNY