Downloaded from KitabYurdu org
Yüklə 3,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
14
Əslində biz şlyapadan çıxarılan ağ dovşanıq. Onunla bizim aramızda yeganə fərq odur ki, dovşan bunun bir sehrbazlıq nömrəsində baş verdiyini başa düşmür. Bizsə əksinə. Nəsə sirli-sehrli bir işin bir parçası olduğumuzu hiss edirik və bütün bunların necə baş verdiyini bilmək istəyirik. P.S. Əslində dovşanı kainatla müqayisə etmək daha yaxşı olardı. Biz dovşanın kürkündə tüklərin arasında yaşayan mikroskopik varlıqlarıq. Filosoflar isə daim çalışırlar ki, bu tüklərin yuxarısına dırmaşsınlar və sehrbazın düz gözlərinin içinə baxsınlar. Oradasan, Sofi? Davamı olacaq...” Sofi özündən getmişdi. Orada olmaq?! O, bu kağızları birnəfəsə oxumuşdu! Kim gətirmişdi bu məktubu? Hilde Moller Knaqa ad günü açıqcası göndərən adam ola bilməzdi, çünki o açıqcada həm marka, həm də poçt möhürü vardı. Qəhvəyi zərf isə əvvəlki iki ağ məktub kimi Sofinin poçt qutusuna qeyri-rəsmi salınmışdı. Sofi qolundakı saata baxdı. Üçə on beş dəqiqə qalırdı. Anası işdəydi, hələ iki saat, hətta ondan bir az da çox evdə olmayacaqdı. O, sürünə- sürünə yenidən bağa çıxdı, poçt qutusuna tərəf qaçdı. Yəqin bir məktub da gəlib. Doğrudan da üzərində öz adı yazılmış daha bir qəhvəyi zərf tapdı. Bu dəfə Sofi çevrilib dörd bir yanını gözdən keçirdi. Heç kəs gözə dəymirdi. Sofi meşənin kənarına yüyürdü, cığır boyu baxdı. Orada da heç kəs yox idi. Birdən ona elə gəldi ki, meşənin dərinliyindən xəfif çaqqıltı eşitdi. Amma tam əmin deyildi. Əmin olsaydı belə, qətiyyətlə getməyə köklənmiş bir adamın dalınca düşmək mənasız hərəkət olardı. Sofi evə qayıtdı. Pilləkənlə otağına qalxdı, içində qəşəng daşlar olan böyük qənddanı əlinə aldı, daşları onun içindən götürüb yerə qoydu, qabı boşaltdı, iri zərflərin ikisini də qabın içinə qoydu. Qabı ikiəlli möhkəm tutub bağa tələsdi. Amma getməzdən qabaq Şerekan üçün bir az yemək qoyub onu səslədi: “Piş- piş-piş!” Xəlvəti guşəsinə qayıdan kimi ikinci qəhvəyi zərfi açdı, içindən yeni downloaded from KitabYurdu.org
15
vərəqləri çəkib çıxardı. Oxudu: “Qəribə varlıq Bir də salam! Gördüyün kimi, bu qısa fəlsəfə kursu sənin əlinə rahat hissələr şəklində gəlir. Burada giriş üçün bir neçə qeyd var. Deyəsən bayaq yazmışdım ki, yaxşı filosof olmaq üçün bizə lazım olan heyrətlənmək qabiliyyətidir. Yazmamışdımsa, indi yazıram: YAXŞI FİLOSOF OLMAQ ÜÇÜN BİZƏ HEYRƏTLƏNMƏK QABİLİYYƏTİ LAZIMDIR. Belə bir heyrət uşaqlarda olur. Bu, adi təəccüblənmək deyil. Bir neçə ay ana bətnində qalandan sonra onlar tamamilə ayrı aləmə düşürlər. Lakin onlar böyüdükcə heyrətlənmək qabiliyyətləri azalır. Niyə belə olur? Bilmirsən? Təzə doğulmuş körpə danışa bilsəydi, çox güman ki, o, necə fövqəladə bir aləmə düşdüyünü deyərdi. Körpələrin ətrafa necə baxdıqlarını və hər şeyə böyük maraqla əl uzatdıqlarını görmüşük. Vaxt keçdikcə sözlər öyrəndiyindən, uşaq həmişə it görəndə deyir: “ham-ham”. Uşaq o yana qaçır, bu yana qaçır, əl-qolunu oynadır, dombalaq aşır... Biz uşaqlardan böyük və ağıllı olduğumuzdan bəzən onların coşqusundan özümüzü yorğun hiss edirik. Biganə bir səslə “hə, düzdü-düzdü, bu ham- hamdı, otur bir az”, - deyirik. İti görəndə təsirlənmirik, onu əvvəllər də görmüşük. İtin, yaxud filin, mamontun qeyri-adi görünüşü dəfələrlə təkrarlanmalıdır ki, uşaq onu daha hayıl-mayıl olmadan qarşılasın. Amma uşaq gərəkincə danışmağı və fəlsəfi düşünməyi öyrənməzdən çox-çox əvvəl dünya adiləşir. Məndən soruşsan, deyərəm ki, buna təəssüflənirəm. Məncə, sən dünyanı asanlıqla qəbul edən o adamlardan biri kimi olacaqsansa, böyümə, əziz Sofi. Buna əmin olmaq üçün indi biz kursa başlamazdan əvvəl fikrən bir neçə eksperiment edəcəyik. Fərz elə ki, bir gün meşəyə gəzməyə çıxmısan. Qəfildən qarşındakı cığırda balaca kosmik gəmi görürsən. Balaca Martin bu kosmik gəmidən çıxır və başlayır sənə baxmağa. downloaded from KitabYurdu.org
16
Nə düşünərdin? Eybi yox, vacib deyil. Amma heç ağlına gəlibmi ki, Martin sən özünsən? Əlbəttə, sənin nə vaxtsa yadplanetli bir varlıqla qarşı- qarşıya gələcəyin inandırıcı deyil. Hətta yad planetlərdə həyat olub-olmadığını bilmirik. Lakin sən bir gün qəfildən, eynilə belə bir meşə gəzintisində özünlə rastlaşa bilərsən. Qəfildən ayaq saxlaya və özünü tam ayrı, yeni bir bucaqdan görə bilərsən. Təsəvvür elə ki, fövqəladə varlıq, sehrli bir məxluqsan. Səndə elə hissiyyat yaranır ki, ovsunlu bir röyada gəzirsən. Mən kiməm? - soruş. Düşün ki, kainatda planetlərin ətrafında süzürsən. Bəs kainat nədir? Özünə bu gözlə baxsan, bayaq haqqında söz açdığımız sirli Martini anlayacaqsan. Onda sən təkcə kosmosdan olan bir varlıq görməyəcəksən. Dərk edəcəksən ki, sən özün də fövqəladə bir varlıqsan. Fikrimi tutursanmı, Sofi? Gəl, başqa bir fikri eksperiment edək. Bir səhər ana, ata, iki-üç yaşlı balaca Tomas mətbəxdə səhər yeməyi yeyirlər. Bir azdan Ana qalxıb mətbəx çanağının qarşısına keçir, Ata isə, bəli, Ata, qalxır, tavanın altında süzməyə başlayır, Tomas isə sadəcə oturub baxır. Səncə, Tomas nə deyəcək? Çox güman ki, barmağıyla atasını göstərib deyəcək: “Ata uçur!” Tomas əlbəttə ki, heyrətlənəcək. Zatən o, tez-tez heyrətlənir. Ata gündə elə qəribə şeylər edir ki, yemək masasının üzərində bu kiçik uçma əhvalatı da Tomas üçün onlardan biridir. Ata hər gün üzünü qəribə maşınla qırxır, bəzən o, dama dırmaşır və antenanı fırladır, yaxud başını maşının altına salır və üzü qara- qura vəziyyətdə evə qayıdır. İndi Ananın növbəsidir. O, Tomasın nəsə dediyini eşidib çevrilir. Səncə, o, Atanın biganəliklə mətbəx masasının üzərində süzməsinə necə reaksiya verəcək? Hə, o, qorxudan qışqırır və cem şüşəsi əlindən döşəməyə düşür. Ata öz stuluna qayıdıb əyləşənə qədər (o, indiyəcən masa etiketini yaxşıca öyrənmiş olmalıydı!) hətta Anaya təcili yardım lazım ola bilər. Səncə, nəyə görə Tomas və onun anası belə fərqli reaksiyalar verirlər? downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|