Dərslik Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyi tərəfindən tarixli saylı əmri ilə dərc olunması üçün qrif verilmişdir



Yüklə 2,64 Mb.
səhifə3/22
tarix20.10.2017
ölçüsü2,64 Mb.
#5962
növüDərslik
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   22

Fəsil 3. FENOL MADDƏLƏRİ
Fenol birləşmələri fizioloji aktiv maddələr olub, bitki­lə­rin, o cümlədən üzümün tərkibində geniş yayılmış üzvi birləş­mə­lərdir. Hal-hazırda bitkilərin tərkibində 3 000-dən artıq fenol bir­ləşmələri müəyyən edilmişdir.

Fenol birləşmələri insanlarda qan dövranı prosesinin tən­zimlənməsində, yaddaşın möhkəmlənməsində, yorğunluğun ara­dan götürülməsində mühüm rol oynayırlar.

Fenol maddələri antioksidant və antimikrob xüsusiy­yə­ti­­nə malikdirlər. Onların bu xüsusiyyətindən istifadə edərək qi­da məhsullarının (kərə yağı, müxtəlif ət məhsulları və s.) sax­lan­masında bəzi fenol birləşmələrindən istifadə olunur. Son za­man­ların tədqiqatlarından məlum olmuşdur ki, tərkibində fenol mad­dələri ilə zəngin olan süfrə üzüm sortları uzun müddətli sax­lanma üçün daha yararlıdır. Belə üzümlərdə saxlanma za­ma­nı gilələrin zədələnməməsinə, çürüməməsinə, yum­şal­mama­sı­na, rənginin dəyişməməsinə, təbii itkinin norma­dan az olma­sı­na nail olunur.

Fenol maddələrinin şərabçılıqda böyük əhəmiyyəti var­dır. Belə ki, müxtəlif növ şərabların, konyakların keyfiyyəti fe-nol maddələrindən və onların çevrilmələrindən alınan məh­sul­lar­dan çox asılıdır. Ona görə də şərabçılıq sahəsində çalışan mü­tə­xəssislər fenol maddələri haqqında müəyyən biliyə malik ol­ma­lıdırlar.

Üzümdə və şərabda geniş yayılmış fenol maddələri üç bö­yük qrupa bölünürlər–monomer, oliqomer və polimer. Fenol mad­dələri şərabın əmələ gəlməsində, yetişməsində mühüm rol oy­nayırlar. Şərabın dadı, ətri, keyfiyyəti ekstraktiv maddələrlə zən­gin olması fenol maddələrindən çox asılıdır.

Üzümdə və şərabda fenol maddələrinin bioloji və tex­no­­loji xüsusiyyətlərini keçmiş Sovet alimlərindən S.V.Durmi­şid­­ze, N.N.Nusubidze, Q.Q.Valuyko, Q.N.Pruidze, Y.N.Datu­naş­­vili, A.L.Sirbiladze, A.K.Rodopulo, A.S.Sopro­mad­ze, V.N.Yejov və qeyriləri öyrənmişlər.

Fenol maddələri nəinki şə­ra­bın keyfiyyətinə, hətta konyakın özünəməxsus ətrinin, da­dı­nın əmələ gəlməsi fenol maddələri ilə sıx əlaqədardır. Konyaka spe­sifik ətir və dad verən birləş­mələr polimer fenol maddə­lə­ri­nin hidroliz məhsuludurlar.
Monomer fenol maddələri
Tərkibində karbon atomlarının sayından asılı olaraq mo­nomer fenol maddələri 7 yarımqrupa bölünürlər.


  1. C6– sıra - sadə fenol birləşmələri.

  2. C6–C1– sıra fenol birləşmələri.

  3. C6–C2– sıra - fenol spirtləri və fenolsirkə turşusu.

  4. C6–C3– sıra - oksidarçın turşuları, kumarinlər və s.

  5. C6–C4– sıra - naftoxinonlar.

  6. C6–C3–C6– sıra - flavonoidlər və izoflavonoidlər.

  7. C6–C3–C3–C6– sıra - liqnanlar.

1. C6–sıra - sadə fenol birləşmələri

Tərkibində hidroksil qruplarının sayından asılı olaraq sa­də fenollar bir-iki və üçatomlu olurlar. Bir atomlu sadə fenol­la­­ra misal olaraq fenolu (hidroksibenzol), iki atomlu fenollara–pi­­ro­­kate­xini (o-dihidroksibenzol), hidroxinonu (p-dihidroksi­ben­­zol), rezorsini (m-dihidroksibenzol) göstərmək olar.


OH OH OH OH

OH


OH OH

Fenol Pirokatexin Rezorsin OH

Hidroxinon
Tərkibində üçatomlu sadə fenollara misal olaraq pirohallolu (1, 2, 3-üçhidroksibenzol) və florqlyusini(1, 3, 5-üçhid­roksibenzol) qeyd etmək olar.
OH OH OH



OH OH OH

HO OH


Pirohallol Florqlüsin OH

Oksihidroxinon

Üzümdə sadə fenollar çox az, əsasən birləşmiş şəkildə tə­sa­düf olunurlar. Onlar əsasən üzümdə və şərabda birləşmiş şə­kil­də monomer, oliqomer və polimer fenol maddələrinin tərki­bin­də olurlar. İnsanlar qida vasitəsilə gün ərzində 50-60mq fe­nol birləşmələri qəbul etməlidirlər. Sitrus və subtropik mey­və­lər fenol maddələri ilə daha zəngindir. Meyvə-tərəvəzlər, gi­lə­mey­vələr (üzüm) və başqa bitki mənşəli qida məhsulları (şərab, kon­yak, pivə və qənnadı məhsulları) vasitəsilə insanlar gün ərzin­də fenol maddələrinə olan ehtiyaclarını ödəyə bilərlər.

2. C6–C1– sıra fenol birləşmələri

Bu sıra üzvi maddələrə fenol turşuları və ya oksibenzoy tur­­şuları deyilir. Fenol turşuları bitki mənşəli qida məh­sul­la­rın­da, o cümlədən şərabda və konyakda daha geniş yayılmışlar. On­­la­rın üzümdə və şərabda ən geniş yayılmış nümayəndələrinə mi­sal ola­raq p-oksibenzoy, salisil, protokatexin, rezorsil, hen­ti­zin, hal­lol, vanilin və siren turşularını göstərmək olar.
1) COOH 2) COOH 3) COOH

OH

OH



OH salisil OH

p-oksibenzoy turşusu protokatexin

turşusu turşusu
4) COOH 5) COOH 6) COOH

OH OH


HO HO OH

OH hentizin OH

rezorsil turşusu hallol

turşusu turşusu


7) COOH 8) COOH

OCH3 H3CO OCH3


OH OH

vanilin siren

turşusu turşusu
Göründüyü kimi bu qrup turşular da tərkibindəki hid­rok­sil qruplarının sayına görə bir, iki və üçəsaslı olurlar.

Bu sıra fenol birləşmələrinin şərabda aldehidlərinə və spirt­lərinə də təsadüf olunur. Şərabda və konyakda salisil, vani­lin və siren aldehidinə və spirtinə daha çox rast gəlinir.


CH2OH CH2OH CH2OH
OH

OCH3 H3CO OCH3


salisil OH OH

spirti vanilin siren

spirti spirti
CHO CHO CHO
OH

OCH3 H3CO OCH3


salisil OH OH

aldehidi vanilin siren

aldehidi aldehidi
C6–C1-qrup turşuları ən çox birləşmiş şəkildə poli­mer fe­nol maddələrinin nümayəndəsi olan liqninin tərkibində olur. Liq­nin də palıd ağacının tərkibində çoxluq təşkil edir. Pa­lıd tutumlarda saxlanılan şərabların və konyak spirtinin tərki­bin­də vanilin, siren, salisil turşuları və onların aldehidləri, spirt­ləri daha çox olur. Bu əsas onunla əlaqədardır ki, palıd tu­tum­ların tərkibindəki liqnin, melanin və başqa oliqomer və po­li­mer fenol maddələrinin hidrolizindən şərabda və konyak spir­tin­də monomer fenol maddələri (vanilin, siren, salisil və s.) əmə­lə gəlir. Əmələ gəlmiş bu maddələr spesifik ətrə malik ol­du­­ğuna görə şərabın və konyakın keyfiyyətinə müsbət təsir gös­tərirlər. Elə ona görə də şərab məhsullarını palıd tutumlarda sax­lamaq məsləhət görülür.

Markalı və ulduzlu konyakların da­dı­nın, ətrinin əmələ gəlməsi palıd tutumların tərkibindəki fenol mad­dələrinin hidrolizi (parçalanma) ilə əlaqədardır. Liqninin hid­rolizindən vanilin daha çox əmələ gəlir. Ona görə də ul­duz­lu konyaklara nisbətən markalı konyaklarda vanilin 10-15 dəfə çox olur. Bu səbəbdən də markalı konyaklar ulduzlu kon­yak­lar­la müqayisədə daha ətirli və keyfiyyətli olurlar.

Qeyd etmək lazımdır ki, polimer fenol maddələrinin hid­roliz olunaraq monomer formaya keçməsində oksi­ge­nin bö­yük rolu vardır. Belə ki, palıd tutumların məsaməli olması şə-rab məhsullarının oksigenlə təmasda olmasına şərait yaradır. Bu da şərab məhsullarında yeni maddələrin əmələ gəlməsinə səbəb olur.

3. C6–C2– sıra fenol birləşmələri

Bu qrup fenol maddələrindən şərabda α və β feniletil spirt­lərinə və fenilsirkə turşusuna rast gəlinir.

CHOH CH2–CH2OH CH2–COOH

CH3


α-feniletil β-feniletil OH

spirti spirti 4-hidroksifenilsirkə

turşusu

α və β feniletil spirtləri şərabda qıcqırma prosesi zamanı fe­nol maddələrinin çevrilməsi yolu ilə əmələ gəlirlər. Bu spirt­lər ən çox markalı desert şərabların tərkibində olur. Muskat üzüm sortlarını əzinti ilə birlikdə qıcqırtdıqda feniletil spirtləri nis­bətən çox əmələ gəlir. Muskat üzüm sortlarının qabığında və lət­li hissəsində az miqdarda fenol spirtlərinə təsadüf olunur. Bu spirt­lər xoşagələn ətrə malikdirlər. β-fenil­etil daha ətirli olub, gü­lab iyi verir və qızıl­gül yağının əsas tərkib hissəsini təşkil edir. Ən çox muskat desert şərablarının tərkibində olurlar. Bu şə­rabların qızıl gül ətrinə malik olması β-fe­nil­etil spirti ilə əla­qə­dardır. Fenilsirkə turşusu da əsasən üzüm şirəsinin qıc­qır­ma­sı prosesi zamanı əmələ gəlir. Bu turşu xoş iyli maddədir.



C6–C2-qrup fenol maddələri­nin bioloji və texnoloji xü­su­siyyətləri şərabçılıqda yaxşı öyrənilməmiş­dir. Bu barədə el­mi-tədqiqat işlərinin aparılması şərabçılıq sənayesində vacib mə­sələlərdəndir.

4. C6–C3– sıra fenol birləşmələri

Bu qrup fenol maddələrindən üzümdə və şərabda p-ku­mar, kofein, o-hidroksidarçın turşularına və onların metilləşmiş bir­ləşmələri olan–ferul və sinap turşuları aiddir.

CH2=CH–COOH CH=CH–COOH CH=CH–COOH

OH OCH3


OH OH OH

p-kumar kofein turşusu ferul turşusu


CH=CH–COOH CH=CH–COOH
OH

H3CO OCH3

o-hidroksidarçın OH

turşusu sinap turşusu

Bu turşular şərabda həm sərbəst, həm də birləşmiş şə­kil­­də olurlar. C6–C3 fenol maddələri xoş iyə malik olmaqla, bə­zi meyvələrin və qarışıq güllərin ətrinə oxşayır. Termiki üsulla emal olunmuş şərablarda darçın turşusunun sis və trans for­ma-la­rına təsadüf olunur.
C6H5–C–H C6H5–C–H


HOOC–C–H H–C–COOH

sis-forma trans-forma
Bəzi şərablarda oksidarçın turşusuna da təsadüf olunur:

CH=CH–COOH

OH
oksidarçın turşusu
Darçın turşusu sərbəst halda üzümün toxumunda daha çox olur. Bu turşu ətirli olmaqla bəzi bitki yağlarında (darçın ya­ğında) daha çoxluq təşkil edir. Bitki yağlarında xoşagələn iyin olması, darçın turşusu ilə də əlaqədardır. Bundan başqa üzüm­də və şərabda bu qrup fenol maddələrindən α-fenilakril və fenil­pro­pi­ol turşularına da rast gəlinir.

CH2=C–COOH C C–COOH

α-fenilakril fenilpropiol

turşusu turşusu
Bu turşuların və onların çevrilmələrindən alınan məh­sul­­­la­rın bioloji və texnoloji xüsusiyyətləri şərabçılıqda zəif öy­rə­­nilmişdir.

Bitkilərdə və muskat üzüm sortlarında kumarinlər geniş ya­yıl­mışdır. Kumarinlərə bit­­kilərdə sərbəst halda təsadüf olun­mur. Onlar bitkilərdə bir­ləş­­miş şəkildə qlikozid formasında olur­­lar.

Fotosintez prosesi za­manı bitkilərdə, o cümlədən üzüm­də qlikozilhid­rok­si­­dar­çın tur­şusunun fermentativ hidrolizi za­ma­­nı kumarin əmələ gəlir.

o-qlükoza O

- C6H12O6 O

COOH

Qlükozilhidroksidarçın Kumarin



turşusu
Kumarin xoş ətrə malik olmaqla ağ rəngli kristallik mad­­­dədir. Kumarinlə zəngin olan bitkilərin ekstraktında ver­mut tipli və başqa ətirli şərabların, likör şərablarının isteh­sa­lın­da istifadə olunur.

Bundan başqa kumarinlərlə zəngin olan eks­trakt­lardan ət­­riyyat sənayesində də geniş istifadə olunur. Üzümdə və şə­rab­­da qlikozid formasında hidroksi­kuma­rin­lərə və onların izo­mer­­lərinə də rast gəlinir.



O

HO O


R

hidroksikumarin


Burada: R=P – Umbelliferon

R=OH – Eskuletin

R=OCH3 – Skopoletin
Bu birləşmələrə ətirli üzüm sortlarında daha çox təsadüf olu­nur. Bundan başqa bu qrup fenol birləşmələrindən üzümdə və şərabda furkmarinlər də olur. Bunlar ən çox termiki üsulla iş­­lənmiş şərablarda və konyak spirtinin tərkibində olurlar. Bu bir­ləşmələr üzümdə və şərabda kumarinlərlə furan həl­qəsinin bir-biri ilə birləşməsindən əmələ gəlmişlər. Bunların üzümdə və şərabda aşkar olunmuş nümayəndəsi berhaptoldur.

OH

O

O O


Berhaptol
5. C6–C4– sıra fenol birləşmələri

Bu qrup birləşmələrə naftoxinonlar aiddir. Naftoxinon­la­­rın üzümdə və şərabda üç izomeri müəyyən edilmişdir:



O O


O O


O
O

α-naftoxinon və ya β-naftoxinon və ya γ-naftoxinon və ya

1-4 naftoxinon 1-2 naftoxinon 2-6 naftoxinon
Bunlardan birincisi sarı, ikincisi qırmızı, üçüncüsü isə qır­­­mızı-narıncı rəngli maddədir. Naftoxinonların izomerlərinə ətir­­­li üzümlərin qabığında və toxumunda daha çox təsadüf olu­nur.

COOH


COOH


α-naftoy turşusu β-naftoy turşusu

Üzüm­də və şərabda naftoxinonların birəsaslı tur­şularına α-naf­­to­ya və β-naftoya da rast gəlinir.

Üzüm şirəsinin qıcqırması prosesi zamanı şərabda naf­to­xi­non­ların turşularına və aminlərinə də rast gəlinir.

SO3H NH2




naftosulfid turşusu naftoamin


Bundan başqa üzümün qabığında və toxumunda C6–C4-qrup birləşmələrdən yuqlona da təsadüf olunur.

OH

OH o-qlükoza

Yuqlon qlikozidi
Yuqlon üzümdə və şərabda qlikozid şəklində olur. Naf­to­xinonla­ra K1 vitamini də deyilir.

Üzüm şirəsinin əzinti ilə birlikdə qıcqırmasından alın­mış şərablarda az miqdarda yuqlon da olur. Naftoxinonlar palıd ağa­cının tərkibində də olur. Konyak spirtini uzun müddət palıd tu­tumlarda saxladıqda onların tərkibində naftoxinonların qeyd olu­­nan nümayəndələrinə təsadüf olunur. Benzoy və ftal tur­şu­la­rı kimi naftoxinonlar da aromatik xüsusiyyətə malikdirlər.

6. C6–C3–C6– sıra fenol birləşmələri

Bu qrup monomer fenol birləşmələrinin bioloji və tex­no­­loji xüsusiyyətləri üzümdə və şərabda daha geniş öyrənil­miş­dir. Bu maddələr üzümdə və şərabda həm sərbəst, həm də qli­ko­zid şəklində olurlar. C6–C3–C6– sıra fenol maddələrinə fla­va­noidlər deyilir. Flavanoidlərin molekulunda iki A və B ben­zol nüvəsi, bir heterotsiklik oksigen körpülü (piran for­mada) bir­ləşmə olur. Flavanoidlərin ümumi empirik formulu flavan ki­midir:



O

8 1


7 A 2 B
6 3
5 4

Flavan
Üzümün və şərabın tərkibində geniş yayılmış flava­no­id­lər əsasən 6 yarımqrupa bölünürlər:



  1. Katexinlər.

  2. Antosianlar.

  3. Leykoantosianlar.

  4. Flavononlar.

  5. Flavonlar.

  6. Flavonollar.

O O

H H


H H

OH OH


H H H OH

Katexin Leykoantosian



O O

H
H


H
OH O

Antosian Flavanon


O O

H OH


O O

Flavon Flavonol


Flavanoidlərin tərkibində –OH (hidroksil) və –OCH3 (me­­to­ksil) qrupları olur.

Flavanoidlərin üzümdə və şərabda miqdarı 7-ci cəd­vəl­də qeyd olunmuşdur:



Cədvəl 7

Sıra №

Üzümün və şərabın flavanoidləri

Flavanoidlərin miqdarı, mq/dm3







Üzüm şirəsi

Şərab









Qırmızı



Qırmızı

1

Katexinlər

50-150

100-200

20-100

50-100

2

Antosianlar

-

80-600

-

30-500

3

Leykoantosianlar

100-200

1000-4000

10-100

1500-3000

4

Flavonollar

10-40

100-200

10-15

20-100

5

Flavonlar

1-10

1-20

1-5

1-10

6

Flavononlar

1-20

1-10

1-3

1-5

1. Katexinlər. Bunlar meyvələrin (alma, armud, gilas, ərik, xurma və s.), giləmeyvələrin (üzüm, moruq və s.) və baş­qa bitki mənşəli qi­da məhsullarının tərkibində daha çox olur. Ka­te­xinin qu­ru­lu­şu­nu ilk dəfə 1925-ci ildə alman alimi Frey­den­­berq öy­rən­miş­dir. Onun tərkibində 2 asimmetrik karbon ato­­mu (C2–C3) ol­du­ğuna görə dörd izomeri vardır.

Katexinlər rəngsiz kristallik maddələrdir. Başqa flava­no­­id­lərdən fərqli olaraq qlikozid əmələ gətirmirlər.

Katexinlə­rin oksidləşməsinə mühitin pH-ı təsir göstərir. pH aşağı olduq­da katexinlərin oksidləşməsi zəifləyir. Qələvi mü­hit­də isə ka­te­xinlər daha sürətlə oksidləş­mə­yə məruz qalır­lar. Onlardan (–)-epi­hallokatexin və onun hal­la­tı daha sürət­lə oksidləşir.


O OH

H

HO OH



H

R

OR1



H H

OH

Katexinlər



      1. R=R1=H – katexin;

      2. R=OH, R1=H – hallokatexin;

      3. R=H; R1=hallat – katexinhallat;

      4. R=OH; R1-hallat – hallokatexinhallat.

Üzüm yetişdikcə katexinlərdən ilk əvvəl onun qabığın­da və toxumunda (+) katexin, (–) epikatexin, (–) hallokatexin və (+) epikatexinhallat olur. Ədəbiyyat materiallarından məlum ol­muşdur ki, üzümün tərkibində (±) katexinə, (±) hallo­ka­te­xi­nə və qeyrilərinə də rast gəlinir. Üzümün tam yetişməsinin so­nun­da katexinlərin başqa izomeri olan (–) epikatexinhallata da tə­sa­düf olunur.

Üzüm şirəsinə nisbətən katexinlər üzümün qabığında, da­­ra­ğında daha çox olur. Tam yetişmiş üzümün tərkibində ka­te­­­xinlərin ümumi miqdarının 50%-ni (–)-halloka­te­xin, 15-20%-ni (+)-katexin və (–)-epikatexin, 15%-ni isə epika­texin­hal­­­lat təşkil edir. Üzümün tərkibindəki katexinin müəyyən his­sə­­si biopolimerlərlə, o cümlədən zülallarla birləşmiş şəkildə olur.

Üzüm tam yetişdikdə katexinlər maksi­mum miqdarda olur­­lar. Üzümün yetişmə müddəti ötdükdə ka­te­xin­lər miqdarca azal­­mağa başlayırlar. Bu zaman katexinlərin miq­darca azalması onun başqa maddələrə çevrilməsi ilə əlaqə­dar deyildir. Kate­xin­­lərin azalması oksidləşdirici fermentlərin (o-difenoloksidaza və peroksidaza və s.) aktivliyinin artması nəticəsində onların tə­­nəf­füs prosesinə sərf olunması ilə əlaqə­dar­dır.

Üzüm şirəsində və şərabda katexinlərin miqdarı, üzü­mün emalından, şirənin, əzinti və ya daraqla birlikdə qıc­qır­ma­sın­­dan, torpaq-iqlim şəraitindən, sortun xüsusiy­yətin­dən və baş­­qa göstəricilərdən asılıdır. Son zamanlar müəyyən olun­muş­dur ki, kate­xinlər mikroorqanizmlərin, oksidləşdirici ferment­lə­rin fə­a­liy­yətini zəiflədirlər.

Katexinlərlə zəngin olan şərablar bü­züş­dü­rücülük xü­su­siy­­yətinə malik olmaqla, daha dolğun, daha ekstraktiv mad­də­lər­lə zəngin olurlar. Ağ süfrə şərablarına nisbətən qırmızı şə­rab­larda katexinlər daha çox olur.

Kaxet tipli şərablar katexinlərlə daha zəngin olurlar. Ka­xet şərab­ların­da katexinlərin miqdarı 500 mq/dm3 olur. Ka­xet tipli şərablarda katexinlərin çox olması onların istehsal pro­se­sində şirənin sağlam daraqla (saplaqla) birlikdə qıcqır­ma­sı ilə əla­qədardır. Müəyyən olunmuşdur ki, cavan şərablarda ka­te­xin­lərin izomerlərindən və ya onların aqlikonlarından olan (+)- ka­texin başqa katexinlərə nisbətən ümumi katexinin 20-40%-ni, (–)-hallokatexin daha çox 15-25%-ni, elə o qədər də (+)-epi­katexinhallat təşkil edir.

Şərabın saxlanması prosesində katexinlər miqdarca azal­mağa başlayırlar. Şərabı 3-4 il sax­la­dıqda demək olar ki, onun tərkibində sərbəst katexinlər olmur. Onlar birləşmiş şəkil­də oliqo və polimer fenol maddələrinin tərkibində olurlar. Ka­te­xinlər, madera şərabında baş verən maderizasiya pro­ses­lə­rin­də iştirak edirlər. Onların çevrilməsin­dən əmələ gələn məh­sul­lar madera şərabına məxsus ətrin, dadın əmələ gəlməsinə şərait ya­radır. Şərabın maderizə olunması zamanı istinin və ya isti gü­nəş şüalarının təsirindən (±)-hallokatexin miqdarca azalmağa baş­layır. Şərabın maderi­za­siya­sının 10-15-ci günü (+)-kate­xi­nin metabolizmi nəticə­sin­də (±)-katexin və (–)-hallokatexin əmə­lə gəlir. Maderizasiyanın 20-ci günü şərabda ən çox (–)-hal­lo­katexin və (+)-katexin olur. Şərabda maderizasiyanın əmə­lə gəlməsi sonuncu birləşmələrlə sıx əlaqədardır.

Katexinlərin mühüm bioloji xüsusiyyətlərindən biri də ondan ibarətdir ki, onlar əsasən də (+)-katexin və (–)-halloka­texin P vitamini aktivliyinə malikdirlər. P vitaminin aktivliyi ən çox katexinlərlə zəngin olan kaxet şərablarında olur. Ka­te­xin­­lər və onların çevrilmələrindən alınmış məhsullar büzüş­dü­rü­cülük xüsusiyyətinə malik olmaqla şərabın keyfiyyətinə, rən­gi­nə, dadına, daha dolğun olmasına təsir göstərirlər.

2. Antosianlar (latınca “antos” rəng, “kyanos” isə göy və ya mavi rəng deməkdir). Bunlar rəng maddələri olub, üzümə və şəraba rəng verirlər. Antosianlar üzümdə və şərabda ən geniş yayılmış flavanoidlərdir. Bitkilərdə antosianların müxtəlif rəngdə olması onların tərkibində olan metallarla əlaqədardır. Bitkinin tərkibində Mo olduqda bənövşəyi rəngli, Fe olarsa tünd göy, Cu olduqda isə ağ və ya mavi rəngli olur.

Antosianların aqlikonlarına antisianidinlər və ya anti­si­a­ni­dollar deyilir. Son zamanların tədqiqatı nəticəsində bitkilərdə antosianların 10-dan artıq aqlikonları müəyyən edilmişdir. Yeni təyin olunmuş antosianidinlər bitkilərin adına uyğun olaraq adlandırılırlar. Onlara bitkilərin tərkibində qlikozid formasında rast gəlinir. Antosianların üzümdə və şərabda aşağıdakı aqlikonlarına təsadüf olunur:

Pelarqonidin R=R1=H; sianidin R=H, R1=OH;

Peonidin R=H; R1=OCH3, delfinidin R=R1=OH;

Petunidin R=OH; R1= OCH3; malvidin R=R1=OCH3


O R

HO OH


OH R'

OH

Antosianlar


Antosianlar əsasən sadə şəkərlərlə birləşərək (qlükoza, fruk­­toza, qalaktoza və s.) mono və diqlikozidlər əmələ gətirir­lər. Bəzi antosianlar qlikozid formasında alifatik və aromatik üz­vi turşularla birləşərək piqment­lər əmələ gətirirlər. An­to­si­an­lar ən çox qırmızı üzüm sortlarında mono və diqlikozid for­ma­sın­da olurlar (cədvəl 8).

Cədvəl 8

Üzümün və şərabın antosianları

Antosianların miqdarı, mq/dm3




Avropa sortlarında

Hibrid sortlarında




Üzümdə

Şərabda

Üzümdə

Şərabda

Sianid monoqlikozidi

10-400

100

1000

200

Sianid diqlikozid

10-50

10

100

20

Peonidin monoqlikozidi

50-800

200

300

50

Peonidin diqlikozidi

0-20

5

500

100

Delfinidin monoqlikozidi

50-400

100

1000

200

Delfinidin diqlikozidi

0-20

-

600

100

Petunidin monoqlikozidi

50-400

100

100-500

100

Petunidin diqlikozidi

0-10

-

150-200

50

Malvidin monoqlikozidi

0-1000

200

300-1200

300

Malvidin diqlikozidi

0-200

50

600-800

200

Avropa üzüm sortlarının əksəriyyətində antosiani­din­lər­dən malvidin monoqlikozidə (antosianların ümumi miqda­rı­nın 30%-i) təsadüf olunur. Az miqdarda isə petunidin, delfi­nidin və pe­o­nidin monoqlikozidlərinə rast gəlinir. Bəzi Avropa üzüm sort­larında az miqdarda malvidin və petunidin diqliko­zidinə və sia­nidin monoqlikozidinə təsadüf olunur.

Antosianlar əsasən qırmızı üzüm sortlarında olur. Çəh­ra­­yı üzümlərdə isə antosianlar az miqdarda olur. Üzüm yetiş­dik­­cə onun tərkibində antosianlar daim artırlar. Elə üzüm sort­la­­rı vardır ki, onların qabığı ilə yanaşı lətli hissəsində də an­to­si­an­lar çoxluq təşkil edirlər. Belə üzüm sortlarına misal olaraq Sa­piravini göstərmək olar.

Ancaq əksər qırmızı üzüm sortlarında isə (Mədrəsə, Xın­dovnı, Tavkveri) antosianlar yalnız üzümün lətli hissəsində yox, yalnız qa­bığında­ olurlar. Anto­sian­ların miqdarı üzümün sor­tun­dan, torpaq-iq­lim şəraitindən və başqa faktorlardan ası­lı­dır.

Eyni üzüm sor­tu müxtəlif torpaq-iqlim şəraitində becə­ril­­dik­də onun tərki­bin­də antosi­anlar miqdarca eyni olmur. Şa­ma­xı ra­yo­nunda becə­ri­lən Mədrəsə üzüm sortunun antosianları Gən­­cə­də becərilən Məd­rəsə üzümü ilə eynilik təşkil etmir. Üzü­mün ye­tişmə müddəti ötdükdə onların tərkibində an­to­si­an­lar təd­ri­cən azalır. Şərab istehsalı zamanı üzüm şirəsini ce­cə his­sə ilə bir­likdə qıcqırtdıqda şərab materialının tərkibində an­to­sianlar miq­darca çoxalır.

Üzüm şirəsinin cecə ilə birlikdə qıcqırması zamanı əzin­tini tez-tez qarışdırdıqda, qıcqırmaqda olan şirənin tərki­bin­də antosianlar miqdarca artır. Qıcqırma prosesi nəticəsində əmə­lə gələn spirtin təsirindən də antosianlar şirədə çoxalırlar. Əzin­tini isti üsulla emal etdikdə şirə ilə antosianlar (rəng mad­də­ləri) artır.

Desert tipli kaqor və başqa növ şərab hazırladıqda üzü­mün daraq hissəsi ayrıldıqdan sonra əzinti yaxşı ekstraksiya olun­maq üçün BRK-3M və başqa qızdırıcı qurğularda emal olu­nur. Bu zaman antosianların şirəyə keçməsinə şərait yaranır. Bun­dan başqa əzintini spirtlədikdə də şirəyə antosianların keç­mə­si çoxalır. Bu əsas onunla əlaqədardır ki, antosianlar spirtdə da­ha yaxşı həll olaraq şirəyə asan keçirlər. Bəzi şərabların key­fiy­yəti onun tərkibindəki antosianların miqdarı ilə müəyyən edi­lir.

Üzüm şirəsini və ya əzintini SO2, bentanitlə və başqa ya­­pışqan maddələri ilə işlədikdə antosianların miqdarı azalır. Üzüm şirəsini və ya cavan şərabları SO2 ilə işlədikdə anto­sian­la­­rın xeyli hissəsi denaturasiyaya uğrayaraq təbii quruluşunu də­­yişirlər. Bu da üzüm şirəsində və şərabda antosianların miq­dar­­ca azalmasına səbəb olur. Şərab materialı uzun müddət sax­lan­­dıqda onların tərkibində antosianlar azalırlar. Şərabın sax­lan­­ması zamanı antosianların müəyyən qismi polimerləşir, bəzi his­­səsi müəyyən çevrilmələrə uğrayaraq şərabın yetişməsinə tə­sir göstərir.

Antosianlar bakterisid xüsusiyyətinə malik olmaqla şi­rə­­də 30 mq/dm3 və daha çox olduqda şərab mayalarının (Sac­cha­­romyces) həyat fəaliyyətini zəiflədir.

Peonidin və onun mo­no­­­qlikozidi daha yüksək bakterisid xü­susiyyətinə malikdir. Mal­­vidin, petunidin və delfinidin isə nisbətən zəif bakterisid xas­­səyə malikdirlər.

Antosianidinlərin monoqlikozidləri isə kif göbələk­lə­ri­nin (Botritis cinerea) inkişafını ləngidirlər. Şərab­larda və başqa qi­­da məhsullarında antosianların miqdarı 300 mq/dm3 və daha çox olduqda oksidləşdirici fermentlərinin və bəzi xəstəlik törə­di­­ci mikroorqanizmlərin həyat fəaliyyəti zəifləyir.

Anto­sian­la­rın əsas bioloji xassəsi ondan ibarətdir ki, on­lar orqanizmdə xo­le­s­te­rinin miqdarını azaldır, beyin da­mar­la­rı­nı genişləndirir, yad­­daşa yaxşı təsir göstərir. Bundan başqa ra­di­asiya ele­ment­lə­ri­­nin, yəni radionuklitlərin orqanizm­dən xaric olun­masına müs­bət təsir göstərir. Tərkibində az miqdarda anto­si­anlar olan qır­mı­­zı süfrə və qırmızı desert şərabları ilə qi­da­lan­ma insan orqa­niz­­minin sağlamlığına yaxşı təsir göstərir.

3. Leykoantosianlar. Bu birləşmələrə leykoantosiani­din­­lər də deyilir. Bunların tərkibində üç asimmetrik karbon (C2, C3, C4) atomu olduğuna görə onların 8-izoforması möv­cud­dur.Bitkilərin, o cümlədən üzümün tərkibində leyko­an­to­si­an­la­rın aşağıda qeyd olunan aqlikonları daha geniş yayılmışdır.

Leykosianidinlər də katexinlər kimi qlikozid əmələ gə­tir­­mir. Onlar suda yaxşı həll olur və tez oksidləşirlər. Üzümdə və şə­­rabda leykoantosianların nümayəndələrindən leyko­pelar­qu­a­ni­­dinə və leykodelfinidinə daha çox rast gəlinir. Onlar ən çox üzü­­mün qabığında, darağında və toxumunda, az miqdarda isə lət­­li hissəsində olur.

Leykoantosianlar üzümdə oliqo və po­li­­mer fe­nol mad­də­­lərinin tərkibində olurlar. Ağ şərab­larda açıq sa­­ma­nı rəngin ol­ması leykoanto­sian­larla əlaqədardır. Ley­ko­an­to­­si­an­lar tanin­lər­lə birlikdə olmaqla şərab­da onların miqdarı 1,5÷4,5 q/dm3-dur. Ağ və qırmızı şərablarda leykoantosianların miq­­darı üzü­mün sortundan, becərilmə şəraitindən, istehsal tex­no­­logi­ya­sın­dan asılıdır.

O R


H

HO OH


H

R1

OH

H OH


OH

Leykoantosianlar


Leykopelarquanidin R=R1=OH (leykopelarquanidol);

Leykosionidin R=OH; R1=H (leykosionidol);

Leykodelfinidin R=R1=OH (leykodelfinidol).
Üzüm şirəsini əzinti və daraqla birlikdə qıc­qırtdıqda əmə­lə gələn şərablarda leykoantosianlar daha çox olur. Leyko­an­to­si­anlar şərabın formalaşmasında, ətrinin və da­dı­nın əmələ gəl­mə­sində iştirak edirlər. Onların miqdarı nis­bətən çox olduqda şə­rabda bulan­lıqlıq və acılıq tamı hiss olunur.

4. Flavonollar. Bu birləşmələr sarı rəngli olub, suda pis, spirt­­də isə yaxşı həll olurlar. Onların üzümdə və başqa bitki­lər­də ən çox aşağıda qeyd olunan izomerlərinə rast gəlinir.

Flavonollar təbiətdə əsasən qlikozid formasında olurlar. On­­lar ən çox sadə şəkərlərdən qlükoza və ramnoza ilə bir­lə­şə­rək qlikozid əmələ gətirirlər. Üzüm şirəsinin əzinti ilə bir­likdə qıc­qırmasından alınmış şərablarda flavonollar 37÷97mq/dm3 ara­sında olurlar.

Üzümün darağında 0,17÷0,19 mq/kq, qabığında 0,10÷0,15 mq/kq, toxumunda isə çox az miqdarda flavonollar olur. Kaxet şərabları istehsalı zamanı əzinti və şirə daraqla bir­lik­də qıcqırdığına görə onların tərkibində flavonollar daha çox­luq təşkil edirlər. Ona görə də kaxet şərablarında flavonollar nis­bətən çox 26,6÷38,6 mq/dm3 arasında olurlar. Qırmızı şə­rab­­lar istehsa­lın­da da qıcqırma prosesi əzinti ilə ekstraksiya olun­duğuna görə belə şərablarda da flavonollar miqdarca çox olur­lar–18,8÷21,9 mq/dm3.

O R

HO


OH

R1

OH

OH


O

Flavonollar

Kempferol R=R1=H

Kversetin (kversetol) R=OH; R1=H

Mirisetin (mirisetol) R=R1=OH
Flavonollar nisbətən zəif P vitamini və bakterisid təsirə ma­­likdirlər. Üzümdə və şərabda flavonolların mövcud qliko­zid­­lə­ri 9-cu cədvəldə göstərilmişdir.

Cədvəl 9




Üzümün və şərabın flavonolları

Flavonolların miqdarı, mq/dm3







Üzüm

Şərab









Qırmızı



Qırmızı

1

Kempferol-3-monoqlükozid

0,5-2,0

1-20

-

1-5

2

Kversetin-3-monoqlükozid

1-30

15-40

0,1-3,0

5-20

3

Mirisetin-3-monoqlükozid

-

5-15

-

1-10

4

Kversetin-3-monoqlükuronozid

1-10

10-30

0,1-2,0

5-20


5. Flavonlar. Bu birləşmələr üzümdə və şərabda açıq sa­ma­nı rəngdə olurlar. Spirtdə yaxşı həll olurlar. Flavonlar bit­ki­lər­də, o cümlədən üzümdə qlikozid formasında şəkərlərlə bir­ləş­miş şəkildə olurlar. Şərabda açıq və ya tünd sarı rəngin ol­ma­sı flavonlardan çox asılıdır. Üzümdə və şərabda flavon­la­rın qli­kozid formasında xrizol, apiqenin və lüteolin aqlikonla­rına tə­sa­düf olunur.
O R

HO

OH

R1



OH

OH O


Flavonlar

Apiqenin (apiqinol) R=R1=H

Lüteolin (lüteblol) R=H; R1=OH

Xrizol R=R1=H


Flavonların üzümün yetişməsində, şirənin qıcqırmasında, şə­­rabın saxlanması prosesində metabolizmi (çevrilməsi) haq­qın­­da bioloji və texnoloji xüsusiyyətləri az öyrənilmişdir.

6. Flavononlar. Bu sıra fenol maddələri üzümün qabı­ğın­da və toxumunda olur. Flavononlar subtropik meyvələrin tərki­bin­də daha çox olur.
O R1

HO H

R

H OH



H

HO O


Flavononlar

Naringin R=OH; R1=H

Eriodiktiol R=R1=OH

Hesperedin R=OCH3; R1=OH


Flavononlar ağ rəngli kristallik mad­də­lər­dir. Naringin nis­­bətən acı, gesperidin isə nisbətən şirin dada ma­likdir. Fla­vo­non­­lar mandarin və portağalın qabığında daha çox olurlar. Bu qrup fenol maddələri şərabın formalaşmasında iş­ti­rak edirlər. Şə­­ra­bın nisbətən acıtəhər olması flavonollarla sıx əlaqədardır. On­­lar ən çox vermut şərablarının tərkibində da­ha çox olurlar. On­­ların üzümdə və şərabda aşağıdakı aqlikon­la­rı­na təsadüf olu­­nur.

7. C6–C3–C3–C6– sıra fenol birləşmələri

Liqnanlar birləşmiş şəkildə polimer fenol maddələrinin nü­­mayəndəsi olan liqninin tərkibində olurlar. Onlar C6–C3 fe­nol maddələrinin dimerləridirlər. Konyak spirtinin saxlanması za­manı liqnanın hidrolizindən aromatik maddələr (vanilin, si­ren və s. aldehid və spirt) əmələ gəlir. Liqnan konyak spirtinin ye­tişməsinə, onun ətirli maddələrlə zəngin olmasına müsbət tə­sir göstərir. Liqnanlar madera şərablarının tərkibində də olur.

Liqnanın quruluşu aşağıdakı ki­mi­dir:



H

CH3

HO

CH3



H

H3CO

OCH3
OH

Liqnan


Liqnanlara ən çox palıd ağacının tərkibində təsadüf olu­nur. Markalı konyakların tərkibində liqnan çoxluq təşkil edir. Kon­yak spirtini 20 illik palıd çənlərdə saxladıqda onun tərki­bin­də 140 mq/dm3 liqnanlar olur. Liqnanlar konyak spirtinin və ma­dera şərablarının aromatik aldehidlərlə zənginləşməsində mü­hüm rol oynayırlar. Yetişməmiş və ya cavan konyak spirtinə 150-170 mq/dm3, madera şərab materialına isə 30 mq/dm3 liq­nanlar əlavə olunarsa, spirtin və maderizasiya proseslərinin ye­tiş­məsi sürətlənir.
Oliqomer və polimer fenol maddələri
Oliqomer fenol maddələrinə C6–C1 (dihallol və s. tur­şu­lar), C6–C3 (oksidarçın turşuları və spirtləri və s.) və fla­va­no­id­lə­rin (leykoantosianların və katexinlərin) dimerləri aid edilir. Ley­koantosianların və katexinlərin oliqomer birlə­ş­mə­lə­rinə pro­antosianidinlər deyilir. Üzümdə və şərabda oliqomerlərdən bi­flavanoidlərə (C6–C3–C6)2 daha çox təsa­düf olunur. Hal-ha­zır­da biflavanoidlərin təbiətdə 60-a yaxın nüma­yəndəsi aşkar edil­mişdir. Bu qrup oliqomer fenol maddələri çay yarpağında da­ha geniş yayılmışdır. Oliqomer fenol maddələrinin şərabçılıq sə­nayesində əhəmiyyəti böyük olduğuna görə son zamanlar təd­qiqatçıların nəzər diqqətini daha çox cəlb etmişdir.

Polimer fenol maddələrindən üzümdə və şərabda aşı mad­dələrinə, taninlərə, liqninə və melaninə daha çox rast gəli­nir. Bu birləşmələr şərabın yetişməsinə, formalaşmasına, təsir gös­tərirlər. K.Freydenberqə görə aşı maddələri və ya taninlər təs­nifatına görə iki qrupa bölünürlər: hidroliz olunan və hid­ro­liz olunmayan.



(C6–C1)n sıra fenol birləşmələri. Bu qrup fenol mad­də­lərinə taninlər və ya aşı maddələri də deyilir. Taninlərin üzüm­də və şərabda ən geniş yayılmış nümayəndəsi hallo­ta­nin­dir. Qıcqırma prosesi zamanı hallotanin tannaza fermentinin tə­si­ri ilə hallol turşusuna və qlükozaya ayrılır. Taninlər müxtəlif cür dərilərin aşılanma­sın­da istifadə olunur. Elə ona görə də ta­nin­lərə aşı maddələri də deyilir. Taninlər ən çox palıd ağacının yar­pağında olurlar. Molekul çəkisi 500-dən 3000-ə qədər olan ta­ninlər daha səmərəli aşılamaq xassəsinə malikdirlər. Taninlər və ya aşı maddələri ən çox üzümün qabığında olurlar. Üzüm şi­rə­sini cecə ilə (qabıqla) birlikdə qıcqırtdıqda alınmış şərabların tərki­bin­də taninlər daha çox olur. Taninlər yüksək bü­züş­dü­rü­cü­lük xassəyə malikdirlər. Şərabda büzüşdürücülük xassəsinin ol­ması taninlərlə və ya aşı maddələri ilə sıx əlaqədardır.

(C6–C3–C6)n sıra fenol birləşmələri. Bu qrup fenol mad­də­lərinə hidroliz olunmayan (kondensləşmiş) taninlər və ya aşı mad­dələri aiddir. Hidroliz olunmayan taninlərə kondensləşmiş fe­nol birləşmələri də deyilir. Onlar əsasən katexinlərin, ley­ko­an­tosianların və digər flavanoidlərin bir-biri ilə birləşməsindən əmə­lə gəlmişdir. Hidroliz olunmayan taninlər tərkibində 3-dən 10-a qədər müxtəlif cür flavonoidlər olan polimer birləş­mələr­dir. Ağ üzüm sortlarına nisbətən qırmızı üzüm sortları tanin­lər­lə daha zəngindir. Taninlər ən çox üzümün daraq hissəsində olur­lar.

(C6–C3)n sıra fenol birləşmələri. Bu sıra polimer fenol mad­dələrindən üzümdə və şərabda ən çox liqninə rast gəlinir. Liq­nin polimer fenol maddəsi olub, üzümün gövdəsində, kö­kün­də, qabığında və toxumunda daha çox olur. Liqnin üzümdə həm sərbəst, həm də birləşmiş şəkildə olur. O ən çox kar­bo­hid­rat­larla (polisaxaridlərlə) β-qlikozid formasında birlə­şir. Liq­ni­nin hidrolizindən C6–C3 tərkibli monomer-fenol mad­də­ləri (p-ok­sibenzoy, vanilin, siren, sinap spirtləri, aldehidləri və s.) ay­rı­lır. Bu birləşmə ən çox palıd ağacının oduncaq hissəsində çox­luq təşkil edir.

Konyakın keyfiyyəti liqnindən çox asılıdır. Konyak spir­­tini, müxtəlif cür şərabları palıd çəlləklərdə və butlarda uzun müddət saxladıqda liqninin hidrolizi nəticəsində aromatik al­de­­hidlər, spirtlər əmələ gəlir. Əmələ gəlmiş maddələr əsasən ok­si­genin iştirakı ilə müxtəlif çevrilmələrə uğrayaraq daha ətir­li maddələrə çevrilirlər. Bu da konyak spirtinin, madera və baş­qa növ şərabların keyfiyyətli olmasına şərait yaradır. Ona görə də markalı konyaklar isteh­sa­lın­da yalnız palıd çəlləklərdə sax­la­­nı­lan konyak spirtindən istifadə olunur. Markalı konyak­lar­­da ətir­li maddələrin, o cümlədən vanilinin əmələ gəlməsi liqni­nin hid­rolizi ilə əlaqə­dar­dır. Kaxet və madera şərablarının tərki­bin­də aromatik aldehidlərin, spirtlərin çox olması, istehsal texno­lo­giyasından başqa həm də palıd çəlləklərdə olan liqninin hid­ro­lizi ilə də əlaqədardır. Üzümün daraq hissəsində 7-10%, to­xu­­munda isə 10-15% liqnin olur. Şərabı və ya konyak spirtini pa­­lıd çəlləklərdə saxladıqda liqninin hidrolizindən əmələ gəl­miş məhsullar özləri də müxtəlif çevrilmələrə məruz qalırlar. Be­lə ki, liqninin hidrolizi zamanı sintez olunmuş oksikoniferil spir­tindən koniferil və vanilin aldehidləri əmələ gəlir.

Bu proses sxematik olaraq aşağıdakı kimi gedir:

O

CH=CH–CH2OH CH=CH–CHO C H

O–CH3 O–CH3 O–CH3

OH OH OH


β-oksikoniferil Koniferil Vanilin

spirti aldehidi aldehidi


Liqninin hidrolizi spirt çox olan mühitdə (70%-ə qədər) da­ha intensiv gedir. Ona görə də madera, xeres, kaxet və başqa növ şərabları palıd tutumlarda və yaxud içərisinə palıd ağac­la­rı­nın xırda hissələri yığılmış dəmir rezervuarlarda liqninin hid­ro­lizi konyak spirti ilə müqayisədə çox zəif gedir. Bu da əsasən şə­rabların tərkibində spirt faizinin az olması ilə izah olunur.

Melaninlər. Bu birləşmələr tünd şabalıdı və ya qara rəng­li piqmentdir. Bitkilərdə melaninlər tirozinin və ya diok­si­fe­nilalaninin fermentativ oksidləşməsi zamanı sintez olunur. Bu qrup fenol maddələrinin bioloji və texnoloji xüsu­siy­yət­ləri şə­rab­çılıqda son zamanlar geniş öyrənilməyə başlan­mışdır. Şə­ra­bın tərkibində olan melaninlərə enomelanin də deyilir. Eno­me­laninə şərabda zülallarla, karbohidratlarla birləş­miş şəkildə tə­sadüf olunur. Enomelaninə ən çox sıxıcıdan ayrılmış cecənin tər­kibində rast gəlinir. Bu maddə üzümün qabıq hissəsində lo­ka­lizə olunmuş halda olur. Üzüm şirəsinin tərkibində isə eno­me­lanin nisbətən az miqdardadır. Üzüm şirəsinin əzinti ilə bir­lik­də qıcqırdılmasından alınmış şərablarda enomelanin daha çox olur. Melaninlər hidroliz olunduqda şərabda sadə fe­nol­lar­dan–pirohallol, hidroxinon, pirokatexin, oksi­hidroxinon, flü­or­qlu­sin, rezorsin əmələ gəlir. Bu birləşmə­lərin şərabda əmələ gəl­məsi əsasən qıcqırma prosesi zamanı baş verir. Enomelanin tə­miz halda ilk dəfə üzümün cecəsindən alınmışdır. Çətin şəf­faf­laşan şərabları kolloid hissəciklərdən təmizləmək üçün eno­me­lanindən istifadə olunur. Enomelanin təmiz halda şabalıdı rəng­li toz halında kristallik maddədir. Qeyri-şəffaf şərablara 100-200 mq/dm3 hesabı ilə enomelanin əlavə olunduqda kol­lo­id hissəcik əmələ gətirən zülali maddələr 80-85%, poli­saxa­rid­lər 60-65%, yağlar 65%, polimer fenollar isə 10-15% azalırlar. Son zamanlar şərab materiallarının şəffaf­laş­masında, şərabda sa­bit­liyin təmin olunması məqsədi ilə enomelanindən geniş is­ti­fadə olunur.
Fenol maddələrinin texnoloji əhəmiyyəti
Fenol madələri və onların çevrilmələrindən alınan məh­sul­lar şərabın ətrinə, dadına, rənginə və şəffaflığına təsir gös­tə­rir­lər. Fenol maddələri insan orqanizminə enerji vermirlər, an­caq fizioloji təsir göstərirlər. Bu birləşmələr canlı orqanizm­də baş verən maddələr mübadiləsi prosesinin tənzimlənməsində ya­xından iştirak edirlər.

Fenol maddələri insan orqanizminə fi­zi­oloji təsir gös­tər­mək­lə, qan damarlarının genişlənməsinə, yor­ğunluğun aradan gö­tü­rülmə­sinə, qan təzyiqinin tənzimlən­mə­­sinə, qanın axı­cı­lı­ğı­nın sürətlənməsinə, baş ağrılarının ara­dan qaldırılmasına, ürək fəaliyyətinin yüksəlməsinə müsbət tə­sir göstərirlər. An­to­si­anlarla zəngin olan qırmızı süfrə şərab­la­rı və qeyriləri in­san­lar­da mövcud radiasiyanın aradan gö­tü­rül­mə­sin­də, qanda xo­les­terinin miqdarca azalmasına təsir göstərirlər. Fe­nol mad­­də­lə­ri bəzi xəstəlik törədici mikroorqa­nizm­lərin hə­yat fəa­liy­yətini, ok­sidləşdirici fermentlərin aktivliyini də lən­gi­dir.

Fenol maddələri ilə zəngin olan şərablar gec ok­sidləşir, mik­­­robioloji xəstəliklərə daha davamlı olurlar. Şərab­da fenol mad­­­dələrinin normadan çox olması məqsədə­uy­ğun hesab olun­mur. Belə şərablarda acılıq tamı hiss olunur. Fenol maddələri sər­­­bəst halda aldehid, turşu və spirt forma­sında olurlar. Şərabda uçu­­cu və uçucu olmayan fenol maddələri olur. Uçucu fenol mad­dələri əsasən qıcqırma prosesində, şərab mate­riallarını, kon­yak spirtini və konyakı uzun müddət palıd tutumlarda sax­la­dıqda əmələ gəlirlər. Onlar şərab məhsulları­nın ətirli ol­ma­sı­na müsbət təsir göstərirlər.

Konyak spirtində uçucu fenol mad­də­ləri konyak şərab ma­terialının qovulması nəti­cəsində də əmə­lə gəlir. Məlumdur ki, fenol maddələri ən çox üzümün qa­bı­ğında və toxumunda çox­luq təşkil edir. Üzüm şirə­sini əzinti ilə birlikdə qıcqırtdıqda alın­mış şərab materi­alın­da fenol mad­də­ləri daha çox miqdarda olur­lar. Cavan şərabların keyfiyyəti nə­inki fiziki-kimyəvi gös­tə­ricilərdən, həm də fenol mad­dələ­ri­nin ayrı-ayrı nü­ma­yən­də­lə­rin­dən də asılıdır. Belə şərablarda hid­roliz olunmayan ta­nin­lə­rin çox olması məq­sə­­dəuyğun de­yil­dir. Bu əsas onunla izah olu­nur ki, hidroliz olunmayan ta­nin­lər­lə və ya aşı maddələri ilə zən­gin olan şərablarda normadan ar­tıq büzüşdürücülük xassəsi əmə­lə gəlir. Bu da şərabın key­fiy­yə­tinə mənfi təsir göstərir.

Fenol maddələrinin metabolizmi nəticəsində əmələ gə­lən aldehidlər şəraba xoş ətir verir. Bu da şərabın keyfiyyətinə yax­­şı təsir göstərir.

Şərabın rənginə, onun tərkibindəki mono, oliqo və poli­mer fenol maddələri təsir göstərirlər. Cavan şərablarda stan­dar­ta uyğun rəngin olması mühitin pH-dan, fiziki-kimyəvi göstə­ri­ci­­lərindən, SO2-nin miqdarından çox asılıdır. Şərabda nor­ma­dan artıq SO2-nin olması yol verilməzdir. Qida məhsullarında, o cümlədən şərablarda SO2 normadan artıq olduqda insan sağ­lam­­lığına mənfi təsir göstərir. Kükürd anhidridi şərabda norma­dan artıq olduqda sulfit turşusuna, hətta sulfat turşusuna da çev­­rilə bilər. Şərabda normadan artıq SO2-nin olması anto­si­an­la­­rın və ya rəng maddələrinin azal­ma­sına və onların par­çalan­ma­­sına səbəb olur.

Fenol maddələri şərab istehsalının bütün dövrlərində iş­ti­­­rak edir, o oksidləşmə və reduksiya prosesinə məruz qalaraq azot­­­lu birləşmələrin, karbohidratların, aldehidlərin, spirtlərin və qey­­ri­­lərinin sintezinə köməklik göstərir.

Qırmızı süfrə şərab­la­rı­nın əsas keyfiyyət göstəricisi olan qırmızı rəng maddələri, fe­nol birləşmələrinin nü­ma­yən­də­si olan antosianlardan təşkil olun­muşdur. Konyak spirtində və kon­yakda əmələ gələn xoş ətir­li maddələr də fenol bir­ləş­mə­lə­ri­dir. Fenol maddələri insan­la­rın gündəlik qida rasionuna da­xil­dir.


Yüklə 2,64 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   22




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©www.genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə