19
karvanlar pul və ipək parça verərək ərzaq əldə edirdilər. Qərb
ölkələrinin əhalisi belə düşünürdü ki, Çin çox zəngin ölkədir və
istədiyi hər şeyi əldə edə bilər.
Fərqanə ətrafında üzümdən şərab hazırlanır, yonca
becərilirdi. Çin ölkəsinə bu bəlli deyildi, Çin karvanları bu
ölkədən öz ölkəsinə qayıtdıqda üzüm və yonca toxumlarını Çinə
gətirdilər. Bu vaxt Qərbdən – Orta Asiyadan gətirilən “Göy
atları” da çoxalmışdır. Bu atların bəslənilməsində yonca böyük
rol oynayırdı ki, bu atların sayəsində də Çin ordusu
qüvvətlənmişdi.
Fərqanədən Parfiyaya qədər ərazidə müxtəlif dillərdə
danışan, lakin adətləri eyni olan əhali yaşayırdı. Parfiya tacirləri
az bir qazanc üçün çox uzun bir alış-veriş edirdilər. Onlar
karvanlarla Çinə gedir, bəzək əşyaları hazırlayırdılar. Parfiyada
qızıl və gümüşdən sikkələr kəsirdilər.
E.ə. 114-105-ci illər Çinin güclü dövrü kimi xarakterizə olu-
nur. Bu dövrdə ölkənin cənubunda və şərqində olan tayfalar
məğlub edilərək onlara məxsus ərazilər mərkəzi hakimiyyətə
tabe edilmişdi. Qərb istiqamətində karvan yollarına nəzarət
güclənmişdi. Çinin qərb qapısı sayılan və e.ə. 121-ci ildə hunların
əlindən alınan Qausuda əhalinin sıx məskunlaşması baş verirdi.
E.ə. 108-ci ildə Çin hökmdarı yeni bir şəhər – Çin mənbələ-
rində Cin-cüan adlanan şəhər salır. Bununla da, hunlarla
tibetlilərin yaratdıqları yol bağlanmış oldu. Çin qərbdə yüecilər
və Toharıstan arasında əlaqələr qurdu. Sonralar bu şəhərlərlə
qohumluq əlaqələri yaradıldı. Elə bu səbəbdən də, hunlar Çinə
yürüş etdikdə (e.ə.114-105-ci illər) Çinin bütün şimal-qərb
sərhədlərini – Qərbə gedən karvanların keçdikləri şəhərləri
hədəfə almışdılar. Hunlar Şərqi Türküstanın böyük əkin və
ticarət yollarını və şəhərlərini, o cümlədən e.ə. 72-ci ildə Qərbi
Türküstana gedən yoldakı Kuça və Aksu kimi əkinçilik və
ticarət şəhərlərini ələ keçirdilər. Artıq hunlar Qərbi Türküstan-
dan Fərqanəyə qədər olan zonaları əllərində saxlayırdılar.
20
Çin
də
öz
növbəsində
Türküstanın
cənub-şərq
hissələrindəki İpək yolunu nəzarət altında saxlamaq üçün orada
qarnizonlar yerləşdirmişdi. E.ə. 60-51-ci illərdə Yih-cu
şahzadələrinin xaqanlıq taxtında olması və onun ölkədəki
nüfuzu, hun şahzadələrinin ona sığınmasına səbəb olmuşdu.
Bundan istifadə edən Çin də şimal və cənub İpək yollarını
nəzarət altına almağa çalışdı. Cənub İpək yolu Çin üçün böyük
əhəmiyyətə malik idi. Bu vaxta qədər şimal İpək yoluna hunlar
nəzarət edirdilərsə, bundan sonra şimal yoluna da çinlilər
nəzarət etməyə başladılar.
Böyük Hun imperiyası İpək və karvan yollarının
təhlükəsizliyində
böyük
rol
oynamışdı.
İmperiyanın
şəhərlərindən keçən karvanlar bu imperiyanın iqtisadiyyatının
güclənməsində əvəzsiz xidmət göstərmişdi. Lakin hunların
ərazisindən keçən bu karvanlar heç də həmişə təhlükəsizlikdən
uzaq olmamışlar, hunlar karvanların qarşısını kəsir, bəzən isə
onları tamamən qarət edirdilər.
Türküstan şəhərləri İpək yolları üstündə olan böyük ticarət
mərkəzləri idi. Bu mərkəzlər Türküstanda qədimdən müxtəlif
tayfalardan əmələ gəlmişdi. Hunlar da Göytürklər kimi iqtisadi
inkişaf baxımından bu şəhərlərin daxili işlərinə qarışmamışlar.
Çin idarə üsulu böyük Orta Asiya şəhərləri üçün daha
əlverişli idi. Türküstandakı kiçik dövlətlər Çinlə əlaqələri
olduqları müddətdə yollar ticarət karvanları üçün açıq olurdu.
Bu da ordularını Türküstanda ehtiyatda saxlayan Çin üçün daha
ucuz başa gəlir və faydalı olurdu.
9-25-ci illərdə Türküstan hunların tabeliyinə keçir və
vəziyyət dəyişir. Hunların Türküstan ərazilərindəki siyasəti
imperiyanın iqtisadiyyatının güclənməsinə yönəldildiyindən
onlar ticarətə nəzarəti öz əllərində saxlayır, ən yaxşı malları
özləri alırdılar ki, Çinin imkanları zəifləsin. 52-ci ildə hun elçiləri
Çinin tam qərbində, Çini Türküstana bağlayan Tibet və Altay
dağlarından gələn yolları birləşirdirən yerdə yerləşən Vu-vek
şəhərinə gəldilər. 64-cü ildə Orta Asiya hunları öncə “qarşılıqlı
21
ödəmə və mal dəyişdirmə yolu ilə ticarət etmək” məqsədilə
oraya elçi göndərir, iki dövlət arasında dostluğun bərqərar
olunmasını xahiş edirlər. Çinlilər bununla hun talanlarının
dayanacağını düşündüklərindən bu istəyi qəbul etdilər.
Bundan başqa hunlar çox ustalıqla Labnor çölünün
cənubunda olan və bütün ticarət yollarının qovşağı hesab edilən
Şanşan şəhərini və ondan heç də az dəyəri olmayan Kuçanı
özlərindən asılı edə bilirlər. Şimaldakı böyük ticarət yolu
üstündə olan Turfan və Qaraşar kimi böyük şəhərlər də hunların
nəzarətinə keçir.
Hunların təmkinli siyasəti bu böyük ticarət və əkinçilik şə-
hərlərini bir qədər də genişləndirdi. Çindən bu ərazilərə xalı və
ipək parçalar gətirilirdi. Hunlar Orta Asiya və Türküstanı ələ
keçirdikdən sonra gözlərini Çinin qərbindəki və bütün yolların
keçdiyi Qausu əyalətinə dikir və bu şəhəri də ələ keçirirlər.
Qeyd edildiyi kimi, Labnorun cənubunda olan Şanşan
şəhəri Çindən qərbə gedən əsas yolların üstündə yerləşirdi.
Cənubdan Əfqanıstan və Hindistana, şimaldan Ön Asiyaya və
Avropaya gedən yollar əsasən burada qovuşurdu. Bu şəhər
Təklə-Məkan səhrasının içində idi. Hunlar Orta Asiyanın böyük
ticarət şəhərlərində “səfirlik” adı ilə hərbi qarnizonu ehtiyatda
saxlayırdı. Çin orduları isə Tibet dağlarının şimalında olan
şəhərlərin alınması məqsədilə bu əraziyə kiçik dəstələr
göndərirdilər.
76-cı ildən başlayaraq Orta Asiyada baş verən quraqlığın
uzun illər davam etməsi Orta Asiya Hun imperiyası daxilində
narazılıq və ixtişaşlar yaratdı. Lakin çətinliklərə baxmayaraq,
hunlar Çin ordularını Orta Asiyadan qovmağa və Şimal ticarət
yolunu ələ keçirməyə nail oldular.
1.3. Kuşan imperiyasının «Böyük İpək Yolu»nda mövqeyi
“Böyük İpək yolu”nda mövqeyi olan dövlətlərdən biri də
Kuşan imperiyası idi. Kuşan dövlətinin Turfan bəyliklərinə axın
Dostları ilə paylaş: |