587
açdı, nə isə oxudu və kitabı yerinə qoydu. Tələbənin yanına
gəldi, əlini onun çiyninə qoydu, gülümsündü.
–Anam mənə dedi ki, siz çox çətin və gərgin qəbul
imtahanları vermisiniz. Özü də bu cəhənnəm istisində. Heç
ürəyinizə salmayın və təlaş keçirməyin, bunlar hamısı
yorğunluqdandır, stressdir... İnciməzsiniz ki, sizə bir neçə sual
verim. Düzünü deyin, içkiyə aludə deyilsiniz ki? Mən görürəm,
içən adama oxşamırsınız, amma bəlkə haçansa — o susdu,
görünür, vermək istədiyi sualı çətinliklə tələffüz etdi — heç bir
vaxt alkoqolizimdən müalicə olunmamısınız ki?
–Yox, — dedi Tələbə qətiyyətlə.
–Bilirsiz, alkoqolizmin təsiri ilə, yəni davamlı uzun sürən
alkoqolizmin təsiri ilə, bəzən adamın gözünə cürbəcür şeylər
görünür; məsələn, adama elə gəlir ki, şəkillər hərəkət edir,
yaxud divardakı aboy kağızları canlanır. Bizim tibb dilində bu
delirium tremens adlanır. Heç bir vaxt sizdə alkoqolizm
xəstəliyinin əlamətləri olmayıb ki? Bu mənada ki...
–Əşi boşlayın. Mən alkoqolik-zad deyiləm, psix-filan da
deyiləm. Adi normal adamam. Amma bu gün...
–Əlbəttə, əlbəttə, — deyə psixiatr tələsik onun sözünü kəsdi.
— Mənim heç şübhəm də yoxdur ki, siz tamamilə normal,
sağlam adamsınız. Heç bir psixozdan-filandan söz ola bilməz.
Mən görürəm axı... danışığınıza, davranışınıza diqqət edirəm
bayaqdan. Söhbət yalnız yorğunluqdan, gərginliyin və andıra
qalmış istinin təsiriylə müəyyən cüzi şüur əyintilərindən gedə
bilər. Qavramanın bir qədər pozulması, vəssalam. Elektrik
sistemin yada salın, adicə tellərin dolaşığından kontakt əmələ
gəlir, lampalar sıradan çıxır, işıq sönür. Beyində də belə hal
mümkündür. Müxtəlif səbəblərin, əlaqələrin nəticəsində
beyinin müəyyən nöqtələrində, mərkəzlərində kontakt əmələ
gəlir, şüurda işıq sönür, ya zəifləyir. Qorxulu bir şey yoxdur.
Ancaq müəyyənləşdirmək lazımdır. Məsələn, sizdə səs
qallüsinasiyaları olurmu heç?
–Nə?
downloaded from KitabYurdu.org
588
–Eşitmə aldanışları. Bəzən sizə elə gəlirmi ki, küçədə sizi
kimsə çağırır, adınızı çəkir, amma əslində...
Tələbə diksindi:
–Doğrudan bu gün iki dəfə mənə elə gəldi ki, məni
çağırdılar, adımı çəkdilər, amma...
–Heç kəs yox idi, heç kim sizi çağırmırdı, — deyə psixiatr
sevinclə gülümsündü. — Əla, əla. Bəs cürbəcür səslər necə,
qulağınıza gəlirmi? Metallik səslər... Ya elə bil kimsə nəğmə
oxuyur, pıçıltılar eşidirsiniz. İllah da yuxudaykən, yatan zaman
— səslər artır, üst-üstə qalaqlanır, gərginləşir, kimsə elə bil
sizdən danışır, sizi nəsə qınayır, kimsə əksinə sizi müdafiə edir.
Yaxud bir nəfər, sanki başınızın üstündə dayanıb sayır. Elə hey
sayır...
–Bəli. Elə bu gecə, oyanıb durmazdan və sizin yanınıza
gəlməzdən əvvəl yuxuda bu cür səslər eşidirdim, amma axı siz
özünüz dediniz ki, bu səslər həqiqətdə də sizin otağınızdan,
maqnitofondan gəlirmiş. Məgər mənim yuxuda eşitdiyim elə o
səslər deyil?
–Əlbəttə, əlbəttə...
Sükut çökdü. Bir müddətdən sonra psixiatr yenə tələbəyə
müraciət etdi:
–Bəs tanışlıq hissi necə? Məsələn, tutalım, sizə heç tanış
olmayan bir şəraitə düşürsüz, amma elə bil buraya yaxşı
bələdsiz, hər şey sizə tanış gəlir. Belə hallar keçirmisinizmi?
Tələbə bir qədər təəccüblənərək:
–Keçirmişəm, — dedi.
Psixiatr məmnunluqla:
–deia vu — dedi.
–Nə?
–Heç əzizim... Öz-özümə danışıram. Bir sual da verim sizə?
— Elə bil psixiatr tələsirdi, elə bil qorxurdu ki, çoxdan
axtardığı və təsadüfən tapdığı qiymətli bir şeyi əldən buraxa
bilər. —Bəs əksinə necə, məsələn, tutalım nə isə sizə yaxşı
tanışdır, ya məsələn nəyisə bir yerə qoyursuz, amma sonra elə
downloaded from KitabYurdu.org
589
bil bu yaxşı tanış olan şeyi ilk dəfə görürsünüz, yaxud özünüz
qoyduğunuz əşyaya təəccüb edirsiz — bunu mən haçan
qoymuşam bura?
Tələbə:
–Olur bəzən, — dedi. Bayaq hamamdan qayıdarkən
külqabıda gördüyü siqaret yadına düşdü.
Psixiatr qətiyyətlə:
–Jamais vu — dedi —ikinci pozulma.
–Nə dediz?
–Bu mənim dissertasiyamın mövzusudur.
Gerçəksizləşmənin ikinci şəkli.
Psixiatrın gözləri işıldayırdı, o get–gedə daha da qızışırdı.
–İnamsızlıq necə? Heç kəsə, heç nəyə etibar etməmək, hər
şeydən, hamıdan şübhələnmək hissi? Bəzən sizə elə gəlmirmi
ki, kimsə sizə tələ qurur, kimsə sizi təqib edir.
–Bəzən elə düşünürəm.
–Bəli, xalis Kandinski-Klerambo sindrom! — dedi. Psixiatr
—Bəzən oriyentir, səmt hissini itirirsiniz, sağı-solu çaşdırırsız,
eləmi?
–Elədir.
–Psixosensor sapıntı. Siz delirioz vəziyyətə düşmək
ərəfəsindəsiniz.
–Hansı vəziyyətə? — deyə tələbə təlaşla xəbər aldı.
–Heç qorxmayın. İki-üç seans müalicədən sonra hər şey keçib
gedəcək. Yaxşı ki, məhz mənə rast gəlmisiz. Ayrı heç kəsə bir şey
deməyin. Bu mənim mövzumdur. Ancaq gərək mənimlə açıq
danışasız. Heç nəyi məndən gizlətməyəsiniz... Seksual cəhətdən
necə... heç bir sapıntı-filan yoxdur ki sizdə?
Tələbə əvvəl başa düşmədi, sonra anlayıb qıpqırmızı
qızardı, bu fikrin özü belə ona nalayiq göründü və o tələsik:
–Yox, yox, — dedi.
–Çox gözəl. Bəzən siz nə isə kənar bir qüvvənin, tutalım,
kosmik şüaların təsirini hiss edirsiz, guya kimsə kənardan sizə
nə isə təlqin etmək istəyir, deyilmi?
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |