partiyalari o’rtasidagi transnasional xamkorliklari keng ko’lamda faoliyat
yurgizmoqda. G’oyaviy nuqtai nazarlari bir-biriga mos keladigan partiyalarning
raxbarlari partiyalarga xalqaro tus berishga, ularni xalqaro maydonda jipslashtirish
va koordinasiya qilishga harakat qilishmoqda. Bunga shu holat guvohlik beradiki,
1961 yilda tarkibiga turli davlatlardagi sentristik partiyalarni o’z ichiga olgan
Butunjahon xristian Demokratik Ittifoqi tashkil topgan edi. 1983 yilda G’arbiy
Yevropa davlatlaridagi Konservativ partiyalarni, AQShning Respublikachilar
partiyasini,
Yaponiyaning
Liberal-demokratik
partiyasi
va
Avstraliya
konservatorlarini birlashtirgan Xalqaro Demokratik Ittifoq ham tashkil topgan edi.
Hozirgi davr jahon siyosatidagi asosiy omillardan biri sifatida xar yili o’tkazib
turiladigan "Katta sakkizlik'' yig’inlarini ta’kidlab o’tishimiz mumkin. "Katta
sakkizlik»ga AQSh, GFR, Fransiya, Buyuk Britaniya, Yaponiya, Italiya, Kanada va
Rossiya kabi industrial jihatdan taraqqiy etgan davlatlar kirib, bu davlatlarning
boshliqlari har yili iqtisodiyot va tashqi siyosatning muxim masalalari yuzasidan
fikrlashib, muammolarni bartaraf qilish uchun to’planadi. Sakkizlikning bu
yig’inlarida asosiy diqqat-e’tibor iqtisodiy o’sishni ta’minlash, tashqi iqtisodiy
aloqalardagi izdan chiqqan muvozanatni tiklash, inflyasiya, ishsizlik va boshqa
muammolarga e’tibor beriladi. Harbiy-strategik, tashqi siyosiy va boshqa masalalar
ham muhim o’rin tutadi.
Yevropadagi integrasion jarayonlar boshqa hududlardagiga nisbatan muvaffaqiyatli
kechdi. 1948 yilga keliboq Fransiya, Belgiya, Niderlandiya va Lyuksemburg
o’rtasida "Bryussel Pakti" ("G’arbiy Ittifoq") deb nom olgan xujjat imzolangan
bo’lib, bu Shartnoma harbiy, iqtisodiy, siyosiy va madaniy sohalarda hamkorlik
qilishni ko’zda tutgan edi. O’sha yilning may oyida Yevropani birlashtirish g’oyasini
ilgari surgan Gaaga Kongressi bo’lib o’tdi, 1949 yilda Yevropa Kengashi tashkil
topdi. Yevropa Kengashi inson huquqlarini ximoya qilish, Yevropa qit’asida qonun
ustuvorligi va Parlamentar-demokratiyani ta’minlash, Yevropa davlatlari o’rtasidagi
shartnomaviy munosabatlarni rivojlantirish va "umumevropaviy ongni
shakllantirish kabi masalalarga o’z diqqat-e’tiborini qaratdi. Natijada Buyuk
Britaniya Yevropadagi integrasion jarayonlardan ma’lum bir muddatga uzoqlashgan
bo’lsa, GFR esa jarayonning faol ishtirokchisiga aylandi. G’arbiy Yevropa
integrasiyasidagi siyosiy yo’nalish o’rniga, iqtisodiy yo’nalishga asosiy diqqat-
e’tibor qaratildi. 1951 yilga kelib Fransiya Tashqi ishlar vaziri Shuman tashabbusi
bilan Yevropaning Ko’mir va Po’lat Birlashmasi (YeKPB) tashkil topdi. Bu
tashkilotga Fransiya, GFR, Italiya va Benilyuks davlatlari a’zo bo’lib kirdi. YeKPB
bu strategik sohaning xomashyosi va mahsulotining umumiy bozorini vujudga
keltirdi. Shu tashkilot doirasida millatlar ustidan boshqaruvning mexanizmlari
muvaffaqiyatli sinovdan o’tdi. 1957 yilda "oltilik" YeKPB bazasida Yevropa
Iqtisodiy Hamjamiyatini tuzish to’g’risida Rim Kelishuvlarini imzoladi. Bu
tashkilot a’zo davlatlarning iqtisodiy tizimini integrasiya qilish jarayonlariga e’tibor
qaratdi. YeIH doirasida bir qator Xalqaro institutlar - Kengash (ministrlar darajasida
a’zo davlatning veto berish huquqini koordinasiya qiladigan oliy organ), Komissiya
(asosiy ijro etuvchi organ). Assambleya (konsultativ organ, keyinchalik
Yevroparlament deb atalgan) va Sud (Oliy arbitraj sud) tashkil etildi.
Dastlab YeIHga a’zo bo’lgan davlatlarning siyosiy suvereniteti to’la saqlanib
qolgani holda, integrasiyaning asosiy yo’nalishlari sifatida bojxona bojlaridan asta-
sekinlik bilan voz kechish, moliyaviy qonunchilikni bir xillashtirish va yagona agrar
siyosatni olib borish kabilar belgilab olindi. Bu vazifalar deyarli 1968 yilga kelganda
bajarib bo’lingan edi. 60- yillarning oxirlariga kelib G’arbiy Yevropa integrasiyasi
jarayonlarining ikkinchi bosqichi boshlangan edi. 1969 yilda ''oltilik'' davlat
rahbarlarining Gaagadagi yig’ilishida Fransiya Prezidenti J. Pompidu "Integrasiyani
nihoyasiga yetkazish, chuqurlashtirish va kengaytirish" Dasturini ilgari surdi. Shu
Dastur doirasida 1972 yilda YeIHni kengaytirish amalga oshirildi. Hamjamiyat
tarkibiga Bugok Britaniya, Irlandiya va Daniya kirdi. Bu jarayon to’xtab qolmadi va
keyinchalik yana Ispaniya, Portugaliya va Gresiya, 1995 yilning 1 yanvaridan esa
Avstriya, Shvesiya va Finlyandiya ham qo’shildi. 2007 yil yanvariga kelib Yevropa
Ittifoqi a’zolarining soni: 27 taga yetdi. 2010 yilga kelib esa YeIH davlatlari soni 28
taga yetdi. 70- yillarnint boshlaridan Valyuta Ittifoqini tashkil etish va YeIH
davlatlarining siyosiy integrasiyasini mustahkamlash yuzasidan ham Dasturlar
ishlab chiqilgan edi. 2002 yildan YoIH davlatlari yagona pul birligi - yevroga
o’tdilar.
1974 yilda ro’y bergan iqtisodiy inqiroz va shundan so’ng G’arb Davlatlarining
butun iqtisodiy va texnologik mexanizmlarida ro’y bergan chuqur transformasiyalar
tufayli integrasiya jarayonlarida susayish alomatlari sezildi. Shunday bo’lsa-da, 70-
yillar mobaynida YeIHning qishloq xo’jaligidagi siyosatini ("Yashil Evpopa',
Dasturi) yanada mustahkamlashga, Yevropada yagona hisob-kitob bir-ligi (EKYu)ni
joriy etishga va milliy valyutalar kurslarining o’zgarishini koordinasiya qilish
amaliyotini tatbiq etish kabi masalalarning asoslarini mustahkamlashga erishildi.
70-80- yillar mobaynida YIHga a’zo davlatlarning texnologiya sohasidagi
hamkorligi ko’zga ko’rinarli darajada taraqqiy etdi. FAST (texnologik tarakqiyotni
prognozlashtirish sohasida), ESPRIT (axborotlashtirish tizimi sohasida) va "Evrika"
(iqtisodiyotning asosiy sohalarida texnologik rivojlantirishning kompleks in-
tegrasiyasi) Dasturlarini amalda tatbiq etish G’arbiy Yevropaning jahonning ilg’or
markazlaridan biriga aylanishiga imkoniyat yaratdi.
70- yillarning oxirlariga kelib siyosiy integrasiya sohasida ham ko’zga ko’ringan
o’zgarishlar yuz berdi. YeIH Kengashining nufuzi ancha ortdi. Kengash ishida,
asosan, Hamjamiyatta a’zo davlatlarning hukumat va davlat rahbarlari ishtirok eta
boshlagan edi. 1978 yildan boshlab Yevroparlamentga to’g’ridan-to’g’ri
saylovlarning o’tkazila boshlashi uning xalqaro tashkilot sifatidagi statusini yanada
oshirib yubordi. Yuqorida o’tkazilgan tadbirlar 80- yillarning birinchi yarmiga kelib
irinsipial jihatdan integrasiyaning yangi bosqichi - Yevropa Ittifoqini
shakllantirishga poydevor yaratdi. Hamjamiyatni strukturaviy jihatdan yangi
bosqichga ko’tarish uchun bir kator tadbirlarni amalga oshirish jarayonlari nihoyatda
og’ir kechdi. 1992 yilda Maastrixtda imzolangan Shartnomagina Yevropa
Ittifoqining shakllanishida muhim qadam bo’ldi. Maastrixt Shartnomasining asosiy
maqsadi iqtisodiy, ijtimoiy, huquqiy, axborot va madaniy sohalarni birlashtirgan
yagona makonni tashkil etishdan iborat edi.
1993 yilning 1 yanvaridan boshlab YeI hududlarida yashayotgan 350 mln dan ortiq
yevropaliklarga YeIga a’zo davlatlar hududlarida erkin harakatlanish huquqi berildi.
Xizmat ko’rsatish, mahsulot va sarmoyaning yagona bozori shakllandi. Hukumatlar
qonunchilikni bosqichma-bosqich yagonalashtirishni boshlab yubordi. Yaqin
kelajakda valyuta tizimlarini batamom birlashtirish, YeI fuqarolarining yagona
institutini tashkil etish, Yevropa davlatlarining harbiy-siyosiy jihatdan yaqinlashuvi
va xavfsizlik tizimini yanada mustahkamlash bo’yicha bir qator tadbirlarni o’tkazish
rejalashtirib qo’yilgan edi. Maastrixt Shartnomasi YeIning keyingi yillarda
rivojlanishining asosiy yo’nalishlarini belgilab bergan edi.
BMTning faoliyati. Ikkinchi jahon urushidan keyingi davrda jahon
hamjamiyatini shakllantirish, xalqaro xamkorlikni rivojlantirish va kengaytirishda
BMT muhim ahamiyat kasb etdi. Ikkinchi jahon urushi davom etayotgan davrdayoq
Millatlar Ligasidan farqli o’laroq jahonda xalqaro xavfsizlik vaqtinchalikni
ta’minlab turishga qodir bo’lgan xalqaro tashkilotni tuzishga harakat boshlangan
edi. Bu savolga Yakuniy javob 1945 yilning aprelida bo’lib o’tgan San-
Fransiskodagi xalqaro konferensiyada Birlashgan Millatlar Tashkiloti (BMT)ni
tuzish va uning Nizomini ishlab chiqishga Qaror qabul qilindi.
Ikkinchi jahon urushidan keyingi davrda xalqaro hayotning turli jabhalarida faol
qatnashgan bir qator yangi ixtisoslashtirilgan xalqaro tashkilotlar tuzildi, 1948 yilda
BMTning Madaniyat va fanni yuksaltirish muammolari bilan shug’ullanuvchi
ixtisoslashgan tashkiloti - YuNESKO tashkil etildi.
Energetika va xomashyoga oid muammolarni hal etishda xalqaro tashkilotlar muhim
ahamiyat kasb etadi. Bular orasida yadroviy qurollarining tarqalishini oldini olish va
atom energiyasidan tinch maqsadlarda foydalanishni nazorat qilish bilan
shug’ullanuvchi BMTning Atom energiyasi bo’yicha Xalqaro Agentligi - MAGATE
muhim o’rin egallaydi.
BMTning say-harakati bilan inson hukuqlarini ximoya qilish masalasi hozirgi
davrda xalqaro siyosatning asosiy masalalaridan biriga aylandi. To’g’ri, inson
huquqlarini himoya qilish Konsepsiyasi jahon siyosati uchun yangilik emas edi. XX
asr mobaynida bu Konsepsiyani amalga oshirish uchun juda ko’plab ijtimoiy va
siyosiy partiyalar hamda tashkilotlar u yoki bu shaklda urinib ko’rishgan. Bu
kurashlar 1948 yilda BMT Bosh Assambleyasida "Inson hukuklari butun
Umumjahon Deklarasiyasi"ning qabul qilinishi bilan o’zining mantiqiy yakuniga
yetdi. Ammo, shunday bo’lsa-da, inson huquqlari muammosi XX asrning so’nggi
o’n yilliklarida nihoyatda ko’p muhokama qilindi.
BMT rivojlanayotgan davlatlarning iqtisodiy muammolarini bartaraf qilishga katta
e’tibor bilan qaramoqda. BMT Bosh Assambleyasi 1974 yilda yangi xalqaro
iqtisodiy tartibni joriy etishga doir Deklarasiyasi va Dasturni qabul qildi.
BMTning davlatlar o’rtasidagi nizolar va ularni bartaraf etish bo’yicha o’tkazgan
tadbirlari nihoyatda kattadir. 1948-1991 yillar davomida tinchlikni qo’llab-
quvvatlash uchun BMT 23 ta operasiyani amalga oshirdi. BMT Bosh kotibining qo’l
ostida tanklar, yuk tashuvchi texnika, sun’iy yo’ldoshli aloqa vositalari va boshqalar
mavjud bo’lib, ko’pgina davlatlar ham bunday imkoniyatlarga ega emas. Hozirgi
davrda BMT xizmati Yer sharining xoxlagan nuqtasida 50 ming chodir tika oladi
yoki 1 mln qochoqni oziq-ovqat bilan ta’minlash imkoniyatiga egadir. BMTning
Oziq-ovqat Dasturi hattoki butun bir davlat aholisining hayotini saqlab qolishga
qodir. Biroq BMTning oziq-ovqat bo’yicha ko’magi qashshoq davlatlardagi muam-
molarni to’la bartaraf etish imkoniyatini bermaydi. BMTning bu sohadagi faoliyatini
cheklab turuvchi sabablardan biri bu moliyaviy qiyinchiliklar hisoblanadi.
90- yillarda BMTning tinchlikni o’rnatishga qaratilgan faoliyatini Namibiya va Fors
ko’rfazidagi nizolarni bartaraf etishdagi sa’y-harakatlarida ko’rish mumkin. 1990
yilda BMT Quvaytga hujum qilgan Iroqqa qarshi ko’p millatli harbiy kuchlardan
foydalanishga sanksiya berdi. Namibiya, mojarosi barcha qarama-qarshi tomonlarni
muzokaralar jarayoniga tortish orqali qon to’kilmasdan ijobiy bartaraf etildi. BMT
o’z oldiga qo’ygan majburiyatlarni muvaffaqiyatli ado etib, o’tish davrida
mamlakatni boshqarish, Namibiya hududida tinchlikni saqlab turish, erkin
saylovlarning o’tishini va Angola hamda Namibiyadan chet el harbiy kuchlarining
chiqarilishini nazorat qilish kabi tadbirlarda bosh-qosh bo’ldi.
Ammo, shu bilan birga, BMT Liberiya, Somali, Ruanda va boshqa nizoli zonalarda
o’zining zaifligini namoyon etdi. 2011 yil mart oyida BMT Xavfsizlik Kengashi
Liviyada M. Kaddafi rejimiga qarshi sanksiya qo’llab, unda Liviya Havo kuchlari
harakatini cheklab qo’yuvchi qaror qabul qildi. Biroq u sanksiya chegarasidan
chiqib. NATO bloki davlatlari tomonidan Liviyaning havodan bombardimon
qilinishiga aylanib ketdi. BMT qachonki buyuk davlatlar boshchiligida nizolarni
bartaraf etish operasiyalarini o’tkazgan bo’lsa, bu tadbirlar ijobiy xal etildi. Agar
buyuk davlatlar o’rtasida kelishuvchilik yo’q ekan, har qanday tadbir
muvaffaqiyatsiz yakunlangan. Ba’zi hollarda BMT tomonidan sanksiyalashtirilgan
katta harbiy operasiyalar AQSh qo’mondonligi ostida amalga oshirilgan. Jumladan,
Koreyada 1950-1953 yillarda, Irokda 1990-1991,2003 yillarda, Somalida 1992-
1993 yillarda va 1999 yilda Yugoslaviyadagi harbiy harakatlar hamda 2001 yildagi
Afg’onistonda' "Tolibonlar" hukumatiga qarshi harakatlar AQSh boshchiligida
o’tkazilgan.
Dostları ilə paylaş: |